DSCN7937

74

lap

Ryc. 21. Model zmian zachodzących w uregulowanym deku wodnym po reintrodukcji bobra europejskiego (Biały i Załuski, 1994)

Nie należy jednak przeceniać środowiskotwórczej roli bobrów.

r1m

t

1983

W Holandii introdukowano bobry do porzuconej plantacji wiklinowej w nadziei, że zastąpią ludzi w pozyskiwaniu pędów (Nolet i in., 1994).

Okazało się, że bobry są w stanie usuwać tylko 1,5% biomasy wierzb pozostających w zasięgu ich działalności. Przy 4-krotnym zwiększeniu zagęszczenia bobrów, tzn. do stanu wysycenia pojemności ekologicznej środowiska, poziom użytkowania biomasy wierzbowej wyniósłby ok.

5%. Stanowi to z grubsza 1/3 przyrostu rocznego tych krzewów.

Ryc. 22. Rozmieszczenie roślin Kłótni (A) w strefie oddziaływania bobrów tą strefą (Biały i Załuski, 1994)

noryoe rzeki (Bi poza

Eliminując drzewa innych gatunków z zarośli wierzbowych bobry zmniejszały, zamiast zwiększać, różnorodność gatunkową zespołu.

Wątpliwe jest także, by bobry pozwoliły na sukcesję od zarośli wierzbowych do mieszanego lasu łęgowego.

Pozytywną natomiast rolę stawów bobrowych w zwiększeniu produktywności ekologicznej ekosystemu stwierdzono w Idaho (Medin i Gary , 1991). Porównano populację drobnych ssaków oraz organizację ich zespołów pomiędzy ekosystemem stawu bobrowego zdominowanym przez wierzby a przyległym środowiskiem brzegowym bez wierzb. Zagęszczenie drobnych ssaków było 3-krotnie większe, a ich biomasa 2,7 razy większa w stawie bobrowym niż w przyległy m środowisku. Brak było jednak wyraźnych różnic w bioróżnorodności (.bogactw ie gatunkowym). Gęsta i strukturalnie bardziej złożona roślinność ekosystemu stawu bobrowego zapewniała pokarm i osłony liczniejszym populacjom drobnych ssaków.

W Norwegii stawy bobrowe są uważane za korzystne dla populacji pstrągów (Macdonald i in., 1995). Produkują one dużo pokarmu dla młodych ryb i stwarzają refugia dla dorosłych, zdążających w górę rzek na tarło. Pstrągi nie mają żadnych trudności z pokonywaniem tam bobrowych.

Możliwe jest regulowanie poziomu wody w stawach bobrowych za pomocą rury przelewowej wmontowanej w tamę (Żurowski. 1988). Rura metalowa lub z PCV ma średnicę 15-20 cm, a długość od 6 do 7,5 m. Jej wlot jest zaślepiony.