DSCN8013 (3)

rorłakami <r> koni

lira I i    _ _

|*ic* rwszeg< >

kolejki pc*dzie-m ncjj----

jednak plotki. od ktdrycn mo/na ri« .star «-

i. * podobno przedstawicidc* i>mir|a( Polskich” mają wejść do rządu w I-ond.

gadałem /« spot\kar»vm

»t kałem Mackiewicza, kupujare^, zaniepokojona t tez riic r<u

I >ZI

p o<l s.uneK' *

r*nc|i mo-kie%«kjrj

gazet) f>">

/a tyni ~™ic <    »*<

,w głowie. Wystarczy

l    /wiazku Patriotów

'^{v N,ł};^^Wl ,;_ucmiira u rządzie! Tylko \ oigt uspokajał Witka CIzerwir, ^    _nJ kcmierencji moskiewskiej niczego nie* zdecydowano

.. s.M.twie granic polsko^owieckich---

I szczę nie zdecydowano, czyli w każdej chwili mogą zdecydować i^wct nie- pytając n as <> zdanie. Kiedy powiąże sic te* plotki w jedna ca-1«M7 V zacłiw> i »i mi pras\ angielskiej nad polskimi dywizjami, walcząmni .»<> stiome rossjskiej    rrrrrrrt itp.). odnajdzie się jednak w tym

*_(a|r powtarzanym .nic” — bardzo wiele. .Bóg jest z nami. Przed nami Warszawa” — oto kuszące zawołanie oddziałów Berlinga.

Podyktowana reorganizacja rządu. podyktowana rewizja naszvch jęranic wschodnich. oddziały polskie walczące po stronie sowieckiej. _{a tu w} Londynie Pnącze — agenci. Taka jest tragicznie prosta wymowa

powtarzanego w kółko >łowa — nic.

Informacje Volgta były słuszne Na konferencji w Moskwie. w ktOre) z nuinrnu Brytanii brał udział Eden, a St. Zjedn. reprezentował sędziwy łłull. Rosja nic punjso-^ła sprawy granic Omawiając w „Dzienniku Polskim" (26 2. 1949) wspomnienia b. ame r\ kartskieg₀ podsekretarza stanu. A. Bregman — w związku ze stanowiskiem Rosji - pi ~1 naiwnie wyobrażał sobie. Ze konferencja była wielkim sukcesem I)Lairx<• o * ^ . ⁿ* °    że ze strony polskiej wytykano mu brak jakichkolw iek rezultatów. j«-sli » h«►

_{Cł 0} na^^,'^Vr<^^ten*e stosunków dyplomatycznych polsko-sowieckich -\V<md podnoszą jedno _r^> ^^Uchu aplauzu, z powodu wyników konferencji moskiewskiej. prze zvw ab-nc _r|_(l fakti^>"^fC^^irOWan*^< antagonizm prasy polskiej w Sc. Zjedn. i w BiMann z ptmt> - *    Eden i ja nie wymogliśmy na Mołotowir, by porozumiał się i PoUlu

* ^iuir.

XVII. OBRZYDLIWE!

J hstopada, środa 1.30 w nocy

Można się jednak załamać, można stracić wian. w< wszystko ■. , nmtkich. Byłem naprawdę szczęśliwy, gdym się wczoraj /    1\j,

emskim zalał angielską whisky. Przynajmniej prze/ kilka godzin Irin rrecn na różowo. Zapomniałem o beznadziejmch rozmowach i .mężem stanu”, ministrem Seydą. i ministrem Drohojowskim prawu ręką Kota. mego szefa. Obaj w doskonałych nastrojach Pogodnie patrza w przyszłość.

\ tymczasem sowieciarze robią nowe posunięcia Montują pod -wtr iml auspicjami federację środkowoeuropejską Chcą nas przecisnąć <io muru. Usłużny pośrednik czeski, handlowiec w poi ince Bencs.-. ju? mknie do Moskwy. Czy rozmawiał z Mikołajczy kiem i o czym? \ mo/r Mikołajczyk określił mu już cenę. jaką gotów jest zapłacić. hvleh\ iwi.y piąć porozumienie z Sowietami? Wszystkiego można się po nitn spodziewać. Moskwa dysponuje Beneszem, w Jugosławii ma swego Tiic Teraz kolej na polskie wydanie Benesza. Ale panowie Sewi.i i Droho-pwski są w doskonałych humorach...

6 lutopada, sobota, około 2.00 w nom

Po południu odbyło się posiedzenie „Zespołu / moim referatem Szedłem na nie zupełnie speszony wiadomością o zajęciu kijowa pt/rz sojska sowieckie. Referat, jak referat. Po dłuższej dyskusji łłrłc/Mwki przeszedł do omówienia stanowiska Kraju w sprawie rozs/rr/rnu pi ><t »uwv politycznej rządu w Londynie. Kraj domaga się kategorycznie prł nrgo zjednoczenia. Charakteryzując deklarację czterech stronni, r. krajowych. Hełczyński zwracał uwagę, że formułuje ona im-dw-uznat / nie postulat „nienaruszalności” terytorium Polski. zwła%/</a .ni- tum