DSCN9075

1

men* MM## N# pfoMU,    r**Óte**al M N#MH# Md#Śl • ***♦«■

M*e*idk m# In (Mut. lanrtni prwcMNMocb ** mim* pnpdMM*. MifaPNfaBjM

HM*t*n*n^n*    ***##• EMNN iMPNMBflMl *CpnNnj*3n* W *N™*™*it

wpowwBcNwnn *c d*iNBw nnnd połowa jqv * NewMkltidnidHHMHki

n#i JjA mp^si* widzii.. t

uMdgp

ł dane fejaźw nipil ku tam

ih^ot a zjem ima się

mydl r/mn* fónego i(ryc 4 miast# (stawie luje się bardzo

forma jstatnio > w tym zycznej n dnie), tie przy aa kola taczano llistych

i).

jmiędzy

ipiero ^ granicy [ obiema

pmśtśm katanek podobne wfonm* Matma, do kiomk śfafa|MM tn# nMm i wcha Wb mci—c nadaq wAown ucłmyt ftpMNolNNCiiiwnMą dD^MAotataMwptauMMUbMc, W tytko MMCkEęMycnya, ter mm pmptm. pochodzi od IradMomocnci Hioy ■dOflCBydl* kSUtCK IICytwyitMyMndUBKUkl, BQB|dMClMOCbyCll(tNMI 110,1 159). Będzie on tu flonwun dla wtn stktćh men n kuchennych / ktlutto dnem i otóianu. w> nueniue /opisowym określeniem garnek na trzech nóżkach (por SMho*#*-Tuszyńska 1990) Łączne potnkKwaue obu fonu *yuka uc tylko i faktu. it ęnpu* wywodzą aę bezpośrednio z garnków o dmch kulistych Dowodnie mitidnu. ńctttoc same formy wylewów stosowane były często przy produkcji jednych t drugich, co przy rozdrobniony m materiale niejednokrotnie uniemożliwia jednoznaczne okreśkMC famy naczynia    imaga nrłnnm ńy    lin j»gwŁW dmownych M I poi XIV «r

W całym zbiorze ceramiki snuj zidenty fikowano w tumie minimum 7)0 naczy ń kuchennych o kulistych dnach, co stanowi ponad 50% wszystkich wyrobów siwych Podzielono je na 34 typy według kształtu partu brzegowych, szyjki i wielkości naczyń (nc 10).

Najczęściej występowały naczynia zaklasyfikowane do typów¹112 stanowiące Łąc/mc ponad jedna trzecią wszystkich garnków o kulisty ch dnach Obydwa typy cechuje pionowa, lub lekko zwężająca sięku górze szyjka, wychy lony na zewnątrz wylew zaopatrzony we wrąb i zakończony pogrubiam brzegiem. Różnica polega na ukształtowaniu samego brzegu, który w typie 2 ma os*' e, akcentowane “żeberko”. Wylewy tych niedużych garnków miały średnice o standardo /eh wymiarach 12-13 cm. Rzadko zdarzają się naczynia mniejsze i nieco większe (średnice wylewów 14-15 cm). Jeden kompletnie zachowany egzemplarz miał wysokość 12 cm. Wylewy zaliczone do typu 1 A(np. tab. 111,9; VI,7; VII, 10; VI1I.4.I0; X,8; XH,9; XVI,3; XXX,9) i typu 2 (np. tab 1.4; VII,6; XVin.2,7; XIX,2; XXVI,2.3) pochodziły niemal wyłącznie z klasycznych garnków o kulistych dnach, które użytkowano od połowy XIII w. co najmniej do schyłku wieku XIV. Jednoznacznie potwierdzone grapeny reprezentowane były przez kilkanaście zaledwie egzemplarzy. Późniejszą chronologię mają naczynia sklasyfikowane w obrębie typu 1B, pojawiające się dopiero na początku XIV w. i reprezentowane wyłącznie przez grapeny (np. tab. XI,3; XXII.4; XXXI, 11; XXXVI.9).

W typie 3 znalazły się minimum 24 garnki o średnicach wylewów 10-16 cm i przewężonych widełkowato, zgrubiałych brzegach (np. tab. 111,4; XII,7; XIII,5; XXVIII.5). Naczyń takich używano głównie w okresie od połowy XIII do połowy następnego wieku Tylko cztery egzemplarze wystąpiły w kontekstach młodszych.

Tyle samo egzemplarzy sklasyfikowano w typie 4, spotykanym w okresie od lokacji miasta aż po co najmniej koniec wieku XIV. Różne były wielkości naczyń - od niewielkich, o średnicach wylewów 12-15 cm, aż po duże garnki o średnicy 19 cm (np. tab. VII,9,12; XIX,3; XLVIII,4). Zachowane w trzech przypadkach ślady dolepianych do brzegów uch sugerują, iż niektóre wylewy mogły pochodzić od naczyń na trzech nóżkach, lub też garnków kulistych