DSCN9101

.7^1

£*>M%

mm

rnusicą

i*gpt>* ^,0 potom ^v*n\ m

tcayaamąji óc/onc i Inc/Johfa i c/icrcck «3» pięcia ypadkack lana jest z i, ryc 56:6, man 1987, i Lilewang intyfikacja zcmplarza. te naczynie ' przekroju lobiony byl Ącychsiętf go duńskie ł, Roesdahl 6). Również [idynawskie

motywem pti imitujące pji czerepu

Brak ĘwmpdtttK* matenałach clufiAłdb M|4e^^^6ndiM)r|McpnM»llailMif6a^aMV !i(Ml«iirVI)m(ldMHBm2.fyc I.tfK.i Ile Nwaiei? nc Ul ^oraifrc*** •yeMPW⁰¹ <**#*'»> mam w» ■ Maad mmkmmmfdk w Mechdcu Mli. tfC MltBnonOMai^iHWIi.iyc TD.W adKrfMHnNtiMi I6&mwb «fcb*at*c mcniHC / prwuimbtlp wponci it«t—i |VR2. ryc 47)

pnad/tmm piby«Ml)^cdtoMEMpeMąiitalq6^ianaftMMrtliM XLVU.*> Tc* y>»ub onmirwnn wiat n»ic/> przede wynkw / pracomman

foaJnpkani    __

Mm mtwrttoww w im kposób naoryiuc «yfcaa|e peme oMMoid w MldMali partu brzegowej (lab XXXIV,2) Brak mi U»k cłutnddeiy sycznegowrębum /r»iKi*r/ ranwnuii. m krawędzi dzbana wy stępuje omamem plastycznej linii falistej Co .ęiAwtf t/feliatra pokryto powKr/chmę wronętr/nąnaczynia -na zewnątrz wy'f&^»ty tylko pl—y NwatwetnuhoMkarw* analogie do lego wyręba PodahedfiulMM' part ■jiIpm tMfjra i Aardcnburga występuje lam jednak na naczy niu stwym fTYnapr Burger l%2-l%>.r>c 51)

»*■ n«MWMnyct» tMwnarłi my h«n»y » nA-łwiiff    i lwy T>1kO IU

szkliwa to daja odcienie żółci. co niewątpliwie wzbogaca wartość estetyczną dzbanów.

Dzbany o cylindrycznych szyjkach i wylewach zaopatrzonych w namiastkę wrębu znajdowane były już w najstarszych warstwach średniowiecznego Kołobrzegu. Na draga połowę XIII w przypada okres ich najczęstszego użytkowania, chociaż występują jeszcze w wieku XIV. głównie w pierwszej jego połowic.

Pozostałe zidentyfikowane dzbany mają różnorodnie ukształtowane pod względem stylistycznym górne partie, łączy je jedynie fakt występowania plastycznego “żeberka" oddzielającego wylew od szyjki.

Wyjątkowy pod wieloma względami jest całkowicie zachowany dzban o wy sokości 22 cm. groszkowatym kształcie i profilowanym wylewie o średnicy 9 cm. nawiązującym do rozwiązań stosowanych na oliwkowych dzbanach wczcsnokamionkowych (lab. U, I). Odcinane dno o średnicy 11 cm tworzy stopkę modelowaną dodatkowo odciskami palców. Dwie plastyczne, poziome listwy oddzielają partię brzuśca od szyjki. Pomiędzy nimi dolepiony /ostał rząd "malinek". Pod wylewem, na przeciwucha, znajduje się antropotnorficzny ornament powstały przez wypchnięcie kciukiem na zewnątrz ścianki naczynia i wyciśnięcie motywu formą łub stemplem. Tuż pod krawędzią dolepiono okrągłe w przekroju ucho. Glinę schudzono drobno- i średmoziamistyin piaskiem. Zewnętrzne partie ścianek pokrywa szczelnie oliwkowo-brązowc szkliwo. Naczynie datowane jest na 2 poi. XIII w. Kształt dzbana, a szczególnie partii przybrzeżnej, bardzo rzadko spotykany jest w zbiorach czerwonej ceramiki szkliwionej. Pojcdyńcze egzemplarze znane są z ośrodków produkcyjnych w Bruggii (Verhaeghe 1989b, ryc. 72:5) i Haarlemie (Numan 1987, ryc. 5). W zespołach nie związanych z miejscami produkcji wystąpiły także w Danii (Bencard, Roesdahl 1972, ryc. 52) i w Szwecji, choć datowanie tego ostatniego egzemplarza może budzić pewne wątpliwości (WahlóO 1976, ryc. 145).

Bardziej pomocna w określeniu proweniencji dzbana może być analiza zdobnictwa. Zastosowana przy wykonaniu twarzy technika, z rzadka tylko występuje na naczyniach skandynawskich, a motywy tam spotykane różnią się od okazu kołobrzeskiego. Co więcej, ornamenty takie nie są umiejscawiane na przeciwległej uchu partii szyjki (por. np. Bencard