DSCN9111 (2)

OL oMh

OL oMh

(M thfą mg tL)| |f tX¥| Itilfi

i. fÓ**K

odMfc

nacgtt

itf M|

1 rwa nas Zdobin XXVU| W jedąi itowaKt

rnętrzał Ldżbanói i nacztts cawianjs "malinki

ypalonyd łdokład® aę pobiar u. Szkliw

trójbarw* ly zieloni poi. XIV* lashedyi$ :cyjnywyji ie nakłada*

ń ozdobny** arza znać** inalizowa^ [pracow® Brooks

fjj* I—r gstonafca r»r—ia

fl “ T *'-rr tit rrn— il ■ puli rr~ ui

Gatunek ten wydzielono na podstawie kitka charakterystycznych cechu wspólnych dla62 fragmentówpochodzących /.minimum 7 naczyń Wuyadue fragmenty pochodzą z naczyń wypałom ^r* * atmosferze    Barwy przełomów i powierzchni naczyń są

jednolite - ririipnrienwne tub czcrwono-brązowc Wypala dokonywano w stosunkowo wysokiej temperaturze, niewiele zapewne niższej tuż notowanej przy wypale wczesnej kamionki dzięki czemu uzyskam wy?to o bardzo twardych śdankach Domieszka schudząjąca glinę składa stę wyłącznie z frakcji drobnoziarnisty ch, często nawet nieczytelnych podczas badań makroskopowych. Zewnętrzne powierzchnie naczyń są w całości bardzo dokładnie polerowane. Odkryte fragmenty wy lewów związane są bez wyjątku z dzbanami i naczyniami dopicia.

Maty dzbanek o średnicy wylewu 7 cm nawiązuje kształtem do miękkiej, groszkowatej formy kamionkowych dzbanów typu 1 produkowanych w południowej Dolnej Saksonii (por. s. 76). Plastyczna dookołna listwa akcentuje przejście szyjki wbrzuaec (tab. LDC.6).

Drugi, zachowany ułamkowo dzban, również miał “kołnierzowaty” wylew, lecz ukształtowany masywniej od poprzedniego.

Fragmentami dzbanów, lub może naczyń do picia, są trzy wylewy z cylindryczną lub lejkowatą szyjką, pokrywaną pasmami dookolnych, rytych żłobków (tab. XX,9).

Niezmiernie charakterystyczny kształt ma kubek o średnicy wylewu 6 cm i krótkiej cylindrycznej szyjce oddzielonej od brzuśca poziomą, plastyczną listwą (tab. XX,6) Dokładnie takie same formy naczyń wystąpiły w zbiorze ceramiki siwej polerowanej (np. tab. XX,7), jak również znane są wśród kamionkowych wyrobów dolnosaksońskich (Stephan 1981, iyc. 20).

Na znalezionych dnach nie stwierdzono śladów odcinania. Charakterystyczne jest natomiast ich wysokie modelowanie uzyskiwane przez skręcanie taśmy gliny (tab. XXIII,6; LUll).

Ornamentyka naczyń ogranicza się do kompleksowo pokrywających ścianki naczyń rytych dookolnych żłobków i ewentualnie, wykonywanej w ten sam sposób linii falistej (tab. XX, 14) lub rzadkiego motywu wykonywanego stempelkiem.

Jednorodny pod względem techniki wykonania gatunek należy chyba podzielić na dwie grupy, różniące się stylistycznie. Do pierwszej zaliczylibyśmy co najmniej trzy naczynia (m. in. tab. XX,6 i LIX,6) charakteryzujące się “miękkimi” kształtami, nawiązującymi formą do kamionkowych wyrobów dolnosaksońskich i siwej ceramiki polerowanej, oraz brakiem rytego ornamentu dookolnych żłobków, zamiast których występują plastyczne, poziome listwy.

W drugiej grupie znalazłyby się wyroby zdobione kombinacjami prostych elementów rytych i stempelkowych. Są to przede wszystkim naczynia o cylindrycznych szyjkach i wysoko modelowanych dnach, twardsze, z praktycznie nieczytelną makroskopowo domieszką schudzającą glinę.

Wszystkie sklasyfikowane tutaj fragmenty naczyń wystąpiły w identycznie i datowanych kontekstach. Odkrywano je w warstwach z 2 poł. XIV i 1 poł. XV w.

Zagadką niestety pozostaje proweniencja omawianego gatunku. Można oczywiście ■ wysunąć hipotezę, iż część naczyń (grupa I) wykonano w rejonie południowej Dolnej Saksonii