DSCN9112 (2)

MMM

OHM* (KW4 t ttgltr W    mMW KMMf 4UHCTk*MUt M|MMI W* I

m mmmi    d ommmmct MM dMplM (Ul, MM tfN) Hik|

■MM praotearib pMDmacfwr • • gaiai «*WMcmgsBc CbwdwęljKiSĘf £**$» H na rmkj^ Id Mn cntaftc* mhAocu

flULMane.

Siedem ułamków ihcmmb cmwmi cnM| • pobialą. Glinu użyta Mn

produkcji schudtcrabyła bodnio* iMMomw^imAwi MNflhBMsgmamsdioiab ■MiiMMLlMMcpnBpoifldi>H|on)f^Hi Zewnętrzne parta? Scuisiok pokryte zo®* olkowKK •iiłiewii pobuh jeden, prndciuft fragment pflbnłi pofci)'** dnmn> Jod* na zachowana partia brzegowa pochodzi od dzbana / “katmerzowwftm wrlemmm

XLV.4V Dm adeaiynkowaac dM mbbIomic st| infiohB, pnez v^oiMHliv postna gliny (tab XXX1V.4)- Wy roby datowane ss| na schyłek XIII i I pot XIV w. rWMon^ tych najprawdopodobniej importowany eh naczyń jest trudna do ustałem* UbWfdht wypał i datowanie p analogiczne jak w przypadku cwom) ceramiki Bttnwt Teorety cznie mogą to być fragmenty takich wyrobów pokrywanych plamami szkliwa tan się nie zachowało na małych, sklasyfikowany ch ułamkach Formy pr/ydenne różnią »ę jedus znacznie od den naczyń produkowanych np w Niderlandach

Jeden fragment naczynia pochodzi z nieznanego dotychczas na Pomorzu pMO ceramiki Paffraih. Jest to górna partia garnka, zapewne o kulistym dmę i fndncy wdn 10 cm. Brzeg został lekko ścięty na swn^n. Na biało-szaiym przełomie ścianki widoczny is charakterystyczny, warstwowy układ gliny. Powierzchnie zewnętrzne mają smo-srebrnt zabarwienie (tab. LXVI,6). Omówione wMauośa są typowe dla ceramiki mmq Wsf« łfarr, lub też ceramiką typu Paflfralh (odnośnie tcrminołogu zob np. Janssen 1983. $.171 Erdmann i in. 1984. s. 417). Th ostatnia nazwa pochodzi od jednego z licznych ośrodto produkcyjnych znajdujących się w Nadrenii (Lung 1955-1956. Jurgens 1991). Ceramika PaW produkowana była w okresie pomiędzy X a XIII w. i eksportowana do widu rejonów Europ (por. Dunningiin. 1959, tyc. 31-32). Charakterystyczna forma naczynia, jakim był gamet kulistym dnie i zagiętym do dołu uchwycie typowa jest szczególnie dla produkcji jedenaste i dwunastowiecznej (Jurgens 1991, s. 35). Jeden z najmłodszy ch znanych dotychc# egzemplarzy pochodził zZierikzee w Holandii, gdzie zakopany został wraz ze skarbom mo* po roku 1225 (Sarfatij 1979, nr 2). Naczynie z Kołobrzegu odkryto w warstwie narosłej* poł. XTV w.

Wyjątkowym znaleziskiem jest niewielki fragment naczynia o niezidentyfikowtf formie, wypalnego na biało-kremowo i zdobionego pasmami malowanymi czerwono*brą/p* farbą (tab. LXI,6). Twardość ułamka i barwa przełomu ścianki znamionują wypał w wysoki? temperaturze, co wraz z ornamentem i barwą czerepu upodabniają do ceramiki typu Pingsdo*¹ produkowanej w Nadrenii pomiędzy X a połową XUI w. (por. np. Bohner 1955-1956; Hiibtf* 1951; Liidtke 1989a). Jednakże kształt znalezionego w Kołobrzegu fragmentu, orazdatoW* (2 poł. XIV w.) odbiega od naczyń pingsdorfskich. Być może jest to element naczynia, ktf za G. Mangelsdorfem należałoby określić jako wykonane w tradycji pingsdorfsldej (Kent* nach Pingsdorfer Art). Wyroby takie miały być produkowane w XIII i XIV w. m. in'