DSC
15

57

4.2. Praca wirtualna (dopełniająca) sił przekrojowych

1)    obciążenia statyczne (indeks p) czyli wszelkiego rodzaju siły uogólnione,

2)    obciążenia termiczne (indeks t) w postaci równomiernego i nierównomiernego ogrzania elementów konstrukcyjnych,

3)    obciążenia geometryczne (indeks g) pochodzące od wszelkiego rodzaju wymuszeń kinematycznych (np. osiadania podpór, niedokładności montażu itp.)

4.2. Praca wirtualna (dopełniająca) sił przekrojowych

Przy wyznaczaniu przemieszczeń konstrukcji będziemy stosować zasadę dopełniającej pracy wirtualnej. Przy obliczaniu tej pracy posłużymy się stanem rzeczywistym kdj I KD rozważanego układu konstrukcyjnego oraz odpowiednio dobieranymi stanami wirtualnymi sdi 1 SD tego samego układu.

Stan kinematyczny kdj jest stanem rzeczywistym, będącym wynikiem działania rzeczywistych obciążeń zewnętrznych (statycznych, termicznych, geometrycznych), występujących w danym rzeczywistym stanie statycznym sdj (rys. 4.1). Stan statyczny sdj natomiast - jest stanem wirtualnym, który może być dobierany na różne sposoby w zależności od potrzeb obliczeniowych, na przykład tak, jak to pokazano na rys. 4.3a-d.

W celu obliczenia dopełniającej pracy wirtualnej uogólnionych sił przekrojowych Mi,Ni,Qi ze stanu sdi, na odpowiadających im rzeczywistych przemieszczeniach uogólnionych ze stanu kdj, skorzystamy ze wzorów na te ostatnie, które stosowaliśmy w rozdz. 3.3.

Rys. 4.1. Stan rzeczywisty układu (sdj,kdj)