DSC50 (10)

151

151

fil

h wyzMcfti,

ia umofe-

odniJai poraai dianietnite::-homy, a porsc *yktwji»^:::

mf śl

elektromotorycznej indukowanej w pręcie. Zatem na rysunku 12.4 siła elektromotoryczna indukowana w pręcie położonym w górnej części rysunku ma zwrot skierowany za płaszczyznę rysunku. Natomiast w pręcie położonym w dolnej części rysunku siła elektromotoryczna indukowana ma zwrot skierowany przed płaszczyznę rysunku. Pod wpływem sumy tych sił elektromotorycznych w zamkniętej ramce-wirniku - popłynie prąd elektryczny (i) o takim samym zwrocie jak zwrot sił elektromotorycznych indukowanych w prętach.

Ponieważ pręty wirnika znajdują się w polu magnetycznym, więc płynący przez nie prąd elektryczny (i), zgodnie z prawem Ampere’a powoduje, że na każdy z prętów działa siła elektrodynamiczna

F = Bil.    (12.4)

Kierunek i zwrot siły F można wyznaczyć z reguły lewej dłoni, która mówi, że jeśli ułoży się wyprostowaną lewą dłoń tak, że linie pola magnetycznego wchodzą do niej, a wyprostowane cztery palce ułożone wzdłuż pręta wskazują zwrot prądu płynącego w pręcie, to kciuk ustawiony prostopadle względem wyprostowanych czterech palców wskaże kierunek i zwrot siły elektrodynamicznej działającej na pręt. Zatem zwrot wektorów sił elektrodynamicznych działających na pręty wirnika iast zgodny ze zwrotem prędkości pola magnetycznego wirującego v_p.

[j Siły elektrodynamiczne działające na dwa pręty modelu wirnika silnika tworzą ląpment elektromechaniczny - moment pary sił. Jeśli ten moment jest większy od momentu hamującego, wirnik silnika zacznie się obracać i zwiększać swoją prędkość obrotową doganiając wirujące pole magnetyczne. Ponieważ jednak warunkiem koniecznym występowania siły elektrodynamicznej działającej na pręty wirnika jest przepływ prądu w prętach, będący skutkiem indukowanej w prętach siły elektromotorycznej powstającej wskutek różnicy prędkości pola magnetycznego iprętów. zatem prędkość obrotowa n wirnika nie może się nigdy zrównać z prędkością obrotową n_p wirowania pola magnetycznego. Prędkość obrotowa wirnika jest więc zawsze mniejsza od prędkości obrotowej pola (n < n_p). Wirnik zatem obraca się zawsze z pewnym poślizgiem w stosunku do pola magnetycznego wirującego, przy czym poślizg jest względną różnicą prędkości obrotowych pola magnetycznego wirującego i wirnika, czyli

ⁿP

lub w procentach

_{s% =} ".P-~.ⁿioo%.    (12.6)

°p

Wartość poślizgu zależy od mocy znamionowej silnika indukcyjnego i przy obciążeniu znamionowym dla silników mających moc znamionową rzędu kilku kilowatów wynosi około 0,04-0,05, a dla silników mających moc znamionową rzędu kilkudziesięciu kilowatów i około 0,02-0,03.