DSC64

Ł J—tWI

mir, mb aą db tego typu młodzieńca przyalowiowe (lowcJas). W Pameli miody człowiek., pan B.. napctyka aa mc*/ruszony opór i w końcu on kapituluje, proponując małżeństwo W Klannw spawy przybierają obrót tragiczny.

Pomek Richardtona wywołała, obok ogromnego uznania wśród prostych czytelników, którty na przykład uczcili zwycięstwo bólu inki biciem dzwonów, takie liczne ataki (Ri< durdson naliczył ich unnakie), wir ód których najostrzejszym była parodia Henry Fieldinga pt Skamek (ang. skame wstyd), Jut współcześni zakwestionowali przede wszystkim moralność propagowaną z e:a.lą powagą prze/ Richardtona w Pameli, polegającą iu czerpania korzyści z cnoty. Ulotnie, Parada była sprytną mieszczanką, która umiała odpowiednio podbić swoją cenę.

Jakby nauczony iwardą lekcją krytyki, Richard son w swej następnej powieści pt. Kłamie (Chris sa ar tke Hi story of a Young Lady. 1747-1748) znacznie pogłębił spojrzenie na rolę powtetciopisarza. Nic rezygnując / psychologicznej analizy i rozbudów ująć umiejętności przedstawiani;! li pomocą listu sceny powieściowej, wyzwolił się w dużym stopniu r konwencjonahzmu. jaki narzucał lisi.

W potraktowaniu głównej bohaterki dal wyraz przekonaniu o godności kobiety i jej nrawach do kierowania własnym losem, jeżeli niemądrzy rodzice, tak jak Klaryssy, doko-: ująć ta nią wyboru, usiłują uczy nić ją bezw ołnie posłuszną istotą. Sam tytuł pow ieści w peł-r.\m brzmieniu podkreśla wyrażone przez Richardsona — także we wspomnianym jego li-c^woiku tpt. listy familijne. Familiar Letters, 1741) — poglądy, a brzmi on: Klaryssa, czyli Halmit mładrj damy, zawierająca najważniejsze sprawy prywatnego życia, szczególnie ukazująca medale, jakie mogą towarzyszyć niewłaściwemu postępowaniu obojga rodziców i dzieci * adOtmnm do małżeństwa (Clarissa; or the His tory of a Young Lady, Comprehending the

i/tNtf    C«nrmw ef Pfśrajf i    •    _ .

ĄitemJtke tfhpwśrt ofboth F&tm, —*    _, j^/^**"*    im fltiąp

POWKSCI R>ctMldMil MpUT ^4lkr-* aK m    .'

"    " ^Rs^ »/ł£«> MmIś

uLieicooyciuoM. V!:-»iv c>Rf ói:'i—; — -.»    _    -*    /*«!„, ,*ł# njn#¹'P®'^,;

■■■■■ S-rw^ Mitnrr*‘"i

Henry Fielding (1707-1754) byt iw Mki/nb. ku • pozorów dosłownej prtvdn<»\Hlci po $.-,    „.„_f .... -

\V •>» oich przedmowach do każdrt / óNMMMto k-.-s* fiMM Jmmesm. formułuje muifeM powMicuaiwB, y

^fjechwtediiccyo, bo całkowtor odpo%MtelM» m - -_T. _Ifc -*W|F9W^bw^ mieści- Tak więc w cyklicznym nv* ..,u po<aMci

fannowaaia — Fielding reprezentuje dojmioM -•/•-/y;.--.-r-v-.    *,    ‘ ^u' ‘

Fielding rozpoczął twoją karierę od p.anu satyrycz^wk _t, nie tylko wyabstrahowane wady ludzkie, akr kierował tmtm cym ludziom, nade wszystko przeciwko pnwbefmn A«g|u, Kr.i-^-ri

c/> (liło się do przecięcia znakomicie zapowiadające) mą | mrnrf    .«_r"    * maae**- ^

go już kilkadziesiąt komedii na koncie. Do pisania p>j*Kin dka^ m dość kontynuowania kariery dramaturga. |A feakci* m inU| StithłitS .*

Opatrz parodii pt. Shcmteki (1741), wydanej anonimowo, Fielding

ety kę i sentymentalizm Richardsona powieścią pt Pr.•, . ../, MsHm iodeew

of the Aihrnturrs of Jrmph Andrews uruJ His l iii ud He Abraham ideom Wrvt*m * imśtm-

tion of the Manner of Cervantc%, 1742). W powicie i taj Kickttag - ₁ ,j _n-|_Mr). —gggw

mężczyzna, który miał się później okazać bratem Farneh, ja* pnsdHMutMaMBMBBirfk

zalecanek lady Booby (miody pan B. z Pameli muł *>< okazać jrj brasaakioBi W zad®w?zr-

niu autora skuteczny opór, jaki stawia Józef, miał by. parodią p \

mcii. Zdaje się jednak, że najważniejsza postacią tej powieści |MI wikary AiMk kdMp

filozoficzne principia nie wytrzymują próby życia Powiew ta jest gucwoauiawHttiMą

„wędrówki z przygodami". Wędrówka La, zdaniem niektórych krytyków, nan    syugfcÓ

boliczne. Omawiana powieść już ukazuje zacięcie l teldmg* uko humorysty kuwe ■

rozwinąć się w całej pełni w arcydziele, Tomie Jońcu*

Tymczasem w III tomie swoich Mbcellaneów i r. 174) publikuje f-sekta®j jeden. a ttbg* j bardziej zjadliwych — obok Podróży (Jullirera Jonathana Swifta utworów Myrycaą^b angielskiego oświecenia, prozaiczną burleskę pt. Dzieje Wulkorpo Jomksm MftAi (|hł History of the Life of the Lute Mr. Jonathan Wild, the Grruf j. Jest to powieś*., w kk.ee) autor przedstawia śmiałą tezę, że pomiędzy postacią znanego bandyty szala >»*<• r*uajt* hsaśi* Jonatana Wilda, a wielkimi postaciami historyczny mi. takimi jak Akkiaadet IMMsdtMI żadnej różnicy jak tylko ta, ilu który z nich miał ludzi na swoje rozkazy- w powwśefctąytidK&i przypuszcza Fielding zdecydowany i śmiały atak ua swego wroga, pcaMtft Roberta Je, jak wiadomo, rządzącego Anglią przy zastosowaniu specjalnego łysiamu tongęjk ThJ więc Fielding umiał być zdecydowanym satyrykiem me tylko jako    2n%sk

nawet jego humorystyczne powieści zawierają ostre satyryczne wyciecz**

Fielding miał zwyczaj zaopatrywać swoje powieści w krytyczne f*®*    **** *

poszczególnych części. Właśnie w przedmowie do Josepha Amd<»*i ******** ego swa*