DSC
97 (5)

•/,*■'*A5MSrv ■ —

^-aslag -»r-^ -¹ "*

- —■ * * * r    f ^ -xj '-^ ■ •*' • ■ * 0»

' - - ....."---* '__*c rr-?=- ■•-*

■s«

- v. =s.~r-» • -•■»■•.

. r*« •*•«*! .! ■ •

:2 r: r

awiodhwcsci« *3 jednak motywem

z poczucia spr okruc-i

- v,>dc.yać się pragnieniem'

-f.T/>if'j zależności. Ktoś ru?re *.vierzyć, że jego pr? licat obowic^ok. chociaż głównym motywem jego dskłan? • istocie człowiek posługujący się rac “ ^^cs;

• ______ __ ____ __

fieństwo. Może on wierzyć, że pobudką" ,V-.

jest miłość. a mimo to powiewać się pragnicnierr

*    •    '    -    ⁷-’ ‘    -i Jnr-łirA .*,*    ; _ _    “‘    “^^Cl,..

na.izae

p. s :K'sr. \’.‘    ...    -------_w,_2mi

w większości przypadków przypisuje im cechę prawdsiw^-* Chce on nie tylko, aby inni wierzyli w jego racjonalizacje, ale sam w nie wierzy j u tym coih.\iej musi w nic wierzyć, i",', dziej pragnie zabezpieczyć się przed rozpoznaniem prawdziwych motywów swego postępowania. Co więcej, w procesie psychoanalitycznym człowiek uczy się poznawać, które z jego wyobrażeń mają łożysko emocjonalne, a które są tylko konwencjonalnymi frazesami nie mającymi korzeni w strukturze jego cha-y tLUn. li. ;•::/oz to nie mającymi takż_c żadnej wartości i ?nn-czenia. Proces psychoanalityczny jest sam \v sobie szukaniem prawdy. Przedmiotem tego szukania jest prawda nie o zjawiskach poza człowiekiem,'lecz” o* zjawiskach* przebiegających w samym człowieku. Jej szukanie oparte jest na zasadzie, według której nie możemy osiągnąć zdrowia psychicznego i szczęścia, jeśli nie zbadamy naszego myślenia i uczucia, aby stwierdzić, czy dokonujemy racjonalizacji i czy nasze przekonania zakorzenione są w naszych uczuciach.

Myśl, żc krytyczna ocena siebie samego i wynikająca stąd zdolność do odróżnienia między doświadczeniem autentycznym a fałszywym jest istotnym elementem postawy religijne,:, znąjr. duje piękny wyraz w pewnym starymi dokumencie religijnym pochodzenia buddyjskiego. W tybetańskich Regułach M (Guru) znajdujemy wyliczenie dziesięciu podobieństw, w których można się pomylić: *

>d- Pragnienie można wziąć za wiarę.

2. Przywiązanie można pomylić z życzliwością i spóh-zu ci cm.

d. Ustanie procesów myślowych można pomylić z bezi-»ch. r>ioskończoncgo umysłu, co jest prawdziwym celem.

4. Postrzeżenia zmysłowe (lub zjawiska) można pomylą ² sieknięciem się (lub pr/.( bly kiom) rzćcżywh ¹ j i.

174