Ciąg dalszy ze str. 2
W wersji myśliwskiej, eskadra F-5 po przelocie nad Pacyfikiem (z uzupełnieniem paliwa w locie) została zastosowana bojowo w walkach w Wietnamie. Wykorzystywano ją do wszelkiego rodzaju działań, zarówno myśliwskich, rozpoznawczych jak i do wsparcia oddziałów lądowych z użyciem rakiet i bomb włącznie. Walory bojowe F-5 uzyskały wysoką ocenę dowództwa sił powietrznych USA.
Duża uniwersalność samolotu, w tym możliwość startu i lądowania na lotniskowcach oraz z doraźnie przygotowanych lotnisk polowych sprawiła, że F-5 w różnych wersjach znalazł się na wyposażeniu armii wielu krajów, a nawet w kilku z nich był produkowany na licencji.
Ciekawostką jest użycie F-5 E jako dublera radzieckich Mi-gów w amerykańskich filmach o tematyce lotniczej, m.in. w „Top Gun."
Wskazówki
dobudowy
modelu
Model nie należy do trudnych pod warunkiem przestrzegania zasady, że każdy detal musi być indywidualnie dopasowany do przyległego. Dotyczy to zwłaszcza wyoblonych boków i grzbietu kadłuba.
Charakteryzuje się on znaczną ilością tekturowych usztywnień ożebro-wań i wzmocnień. Z żadnego z nich nie wolno rezygnować, jeśli zależy nam na poprawnym wyglądzie i sztywności konstrukcji.
Uważny przegląd rysunków pomocnicznych ułatwi nam montaż. Mniej zaawansowanym odradzam budowę kabiny, do której przezroczystą owiewkę należałoby wytłoczyć ze sztucznego tworzywa.
Do łączenia elementów proponuję użyć klejów typu Butapren, Wikol, Her-4 - MAŁY MODELARZ
mol lub o podobnych właściwościach.
Dodatkowo będą nam potrzebne: arkusik tektury grubości ok. 1 mm, drut stalowy 0,7-0,8 mm, arkusik kalki technicznej oraz papieru ściernego; z narzędzi - ostre nożyczki (zwykłe i do paznokci),
szczypce uniwersalne oraz kawałki żyletek.
Wykonujemy główne segmenty kadłuba: wzmocnione tekturą wręgi oklejamy sklejkami poszycia rozpoczynając tę czynność zawsze od osi symetrii sklejki (środka), wklejając obydwie wręgi jednocześnie.
Wręgi bliźniacze, a więc 1 a-2, 2a-3, 3a-4, 4a-5, 6a-7, po wycięciu składamy zadrukowanymi stronami do siebie, mocno ściskamy palcami i przeszlifowujemy zewnętrzne krawędzie na arkusiku papieru ściernego. Począwszy od czwartego segmentu krawędzie