E Mounier, Wprowadzenie do egzystencjalizmów21

41 45

41 45

ideologia

nizacja oso

,    ₀— jeśli lekceważą absolutną wartuś Jedność ta nie może być jednością identyczności: z dę

^ mówiąc nie możną zbiulowąć powszechnego ładiiT jeś* jl_tniVjp jednak świat osób. Gdyby stanow iły one zapoimna si^ o osobie. Człowiekowi współczesnemu P‘^_golutną wielość, żadna -    rwn<rłahv mvśleć

by — ciążą na równi z namiętnościami ku przemoe^icji osoba jest czymś, co nie może być powtórzone dwa policyjnej, uciekają się do okrucieństw i wojny. Królk._7V

_•    ___-___ i____i_____?    i    i i r—

_    _ z nich nie mogłaby myśleć

zostały tylko złowroga świadomość rozwianych złudzę wszystkich jako o całości, nazwać ich wspólną nazwą i uczuciowa rozpacz, które rzucaja masy w ostatnich l^₀by. Musi więc być między nimi jakaś wspólna miara, tach w szał irracjonalizmu: „mistycy faszyści, absurdyzn;'_asze czasy odrzucają, myśl o niezmiennej naturze ludz-psychoanaliza, ezoteryzm, itd.    . • ponieważ uświadamiamy sobie niewykorzystane jesz-

Z pewnością nie uleczy się tego rozkładu i tej zbiorowe możliwości naszej kondycji. Zarzuca się, że przesąd wej nerwicy przez powrót do racjonalistycznych złudzeńjatury ludzkie*” z góry je ogranicza. W rzeczywistości Ale z pewnością i nie poprzez odrzucanie pośrednictw^gto są one tak zadziwiające, żc tylko z największą rozumu. Mysi nie istnieje i nie promieniuje inaczej, ja drożnością można stawiać im granice. Co innego jednak tylko przez wrośnięcie w określony podmiot. Jeśli jednaldrzucać tyranię formalnych definicji, a co innego odma* myśl nie staje się komunikowalna, czyli w jakimś sensiiać człowiekowi, jak czyni to czasem egzystencjalizm, nieosobowa, nie jest ona myślą, a majakiem. Obiektywuv₈zelkiej istoty i struktury. Jeżeli każdy człowiek „j e s t” rozum i wiedza są nieodzownymi nośnikami intersubiekdko tym, „czym sam się uczyń i”, nie ma ani tywnej wymiany. Podobnie koniecznym pośrednikiem jestidzkości, ani historii, ani wspólnoty (jest to zresztą wnio-prawo. Hamuje ono egoizm biologiczny, ubezpiecza istnicek, który pewni egzystencjaliści ostatecznie przyjmują), nie każdego z nas, zapewnia w dżungli instynktów' i sib Pę^sonalizmi xów^TJiież do swoich zasadniczych poglądów minimum porządku i bezpieczeństw a, które pozwoli nalicza afirmację „j e d n o ś c i Lu-jdzJkiiJjC_i!l_.w czasie pierwsze przejawy św^riata osoby. ¹⁶ Trzeba mieć świado"przestrzeni, przeczuwaną już przez niektóre szkoły filo-mość absolutnej konieczności tych metTIacji, a jędnocześ₀fi_czne u schyłku starożytności, potwierdzoną w trady-nie ich niewystarczalności dla zapewnienia pełnej współ-ji judeo-chrześcijańskiej. Dla chrześcijanina nie ma oby-not>' osobowej.    ateli ani barbarzyńców, nie ma panów^r ani niewolników,

grupa towa* wszyscy pow^rołani

rzyszy, wiernych czy działaczy. Ta nagła utrata tchu w dą-zaju ludzkiego, mającego jedną historię i jedno wspólne żeniu do wspólnoty grozi najlepszym z nich degradacjąrzeznaczenie, od których żaden indywidualny los nie j do społeczeństw zamkniętych. Są one elementami świataiożc być odłączony, jest ideą przewodnią Ojców' Kościoła, osobowego tylko w^rtedy, jeśli każda z nich jest otwarta/’ postaci zlaicyzowanej ożywia ona kosmopolityzm wieku na powszechność osób.    VIII, a następnie marksizm. Przeciwstawna się ona hipo*

0 jedności osób. Porządek osobowy ukazuje się:zie absolutnego braku łączności między poszczególnymi nam teraz w* swoim najważniejszym napięciu. Jest on olnościami (Sartre) lub cywilizacjami (Malraux, Frobe-tworzemy przez ruch podwójny, pozornie sprzeczny, ius). Przeciwstawia się ona wszelkim formom rasizmu V ^ a w istocie dialektyczny, ruch _ąfirmacji_ absolutów oso- kastowości, eliminacji jednostek anormalnych, pogardzie bowyŁh p])ierąjąęych się każdej redukcji, i ruch wzno- la obcego, totalnej negacji przeciw nika politycznego, 1 szenia się ku powszechnej jedności świata osób.    golnie mówiąc — fabrykowaniu potępionych; człowiek,

Wet od nas inny, nawet ułomny, pozostaje człowiekiem,

^{18 Por}' ^CurvłlcŁ; ^L’^idJ^{e de droit ,ocial} (Sirey); Jean L«croix_: Penonne et tóreinu musimy pozwolić dążyć do ludzkiego życia. ZZSZ*.    ^V0SZ    Sens ludzkości, jednej i niepodzielnej, jest całkowicie

\