farmakologia 3 wykl0049

Znieczulenie nasiekowe:

Polega na wstrzyknięciu LZM pod skórę lub błony śluzowe i do głębiej położonych tkanek, co umożliwia dotarcie środka znieczulającego do włókien nerwowych zaopatrujących okolicę, w której zostanie przeprowadzony zabieg. Najczęściej używane są 0,25 - 1% roztwory lidokainy. W celu nasilenia i przedłużenia działania LZM używa się ich z dodatkiem środka kurczącego.

Znieczulenie przewodowe:

Polega na podaniu LZM w najbliższą okolicę pnia nerwowego lub splotu nerwowego. Przeprowadza się zazwyczaj przy użyciu 0,5 - 1% lidokainy lub 0,25 - 0,5% bupiwakainy. W tym celu mogą być używane preparaty z dodatkiem środka kurczącego.

Znieczulenie podpajeczynówkowe:

Uzyskiwane jest w wyniku podania LZM do płynu mózgowo-rdzeniowego co powoduje zahamowanie przewidzenia impulsów przez włókna nerwowe czuciowe i ruchowe rdzenia kręgowego tej okolicy. Najczęściej stosuje się 5% lidokainę.

Znieczulenie zewnatrzoponowe:

Wprowadza się LZM do przestrzeni zwenątrzoponowej rdzenia kręgowego, dzięki czemu środek znieczulający działa na korzenie nerwów rdzeniowych. Zazwyczaj używana jest 1-2% lidokaina lub 0,5% bupiwakaina.

Znieczulenie śródwięzadłowe: zęba jest szczególnym rodzajem znieczulenia głębokiego, które jest stosowane w stomatologii. Polega na wstrzyknięciu środka znieczulającego do szpary ozębnowej. Znieczulenie to obejmuje tkanki okołozębowe: ozębną, dziąsła i włókna nerwowe wmikające w miazgi zęba na

5