w kontekście potencjalnych działań niepożądanych (na przykład ze strony przewodu pokarmowego) oraz czynników ryzyka,
- zaleca stosowanie najniższych skutecznych dawek przez najkrótszy czas konieczny do uzyskania efektu terapeutycznego.
Komitet informuje, że analizie poddawane są dane dotyczące powikłań ze strony przewodu pokarmowego oraz ciężkich skórnych działań niepożądanych. Chorzy, w przypadku wątpliwości lub pytań dotyczących niesteroidowych leków przeciwzapalnych, powinni zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
NLPZ - NOWY ZAKRES DZIAŁANIA
W ostatnim ćwierćwieczu odkryto, że kwas acetylosalicylowy hamuje krzepnięcie krwi, dzięki czemu zapobiega miażdżycy, a co za tym idzie - chorobie wieńcowej i zawałowi, udarowi mózgu oraz chorobom naczyń obwodowych. Wiele prac dowodzi, że zapobiega także chorobie Alzheimera oraz nowotworom trzustki, płuc, prostaty, jajnika, krtani, piersi i jelita grubego. Przeciwnowotworowe działanie środków niesteroidowych polega na blokowaniu enzymu o nazwie cykłooksygenaza II, który w komórkach raka jest zazwyczaj produkowany w nadmiarze. Enzym ten uczestniczy w wielu procesach związanych ze wzrostem raka. Niestety, nie ma leków idealnych. Zawsze istnieje problem równowagi między korzystnymi i szkodliwymi następstwami. W przypadku niesteroidowych leków przeciwzapalnych chodzi między innymi o drażniące działanie na śluzówkę żołądka, związane z hamowaniem ochronnego działania tamtejszych prostagłandyn, a także zdarzającą się niekiedy astmę wywoływaną przez aspirynę. Wprawdzie są już leki specyficznie hamujące tylko cyklooksygenazę typu II, które nie drażnią żołądka, jednak ze względu na wysoki koszt nie są tak popularne jak środki tradycyjne.
Nie wiadomo na razie, czy niesteroidowe leki zapalne będą stosowane profilaktycznie dla ochrony przed rakiem - w tej chwili na całym świecie prowadzone są badania dotyczące tego zagadnienia.
Ponadto w reumatologii NLPZ stosowane są jako leki przeciwbólowe i przeciwzapalne (np. dikłofenak, ibuprofen, naproksen, meloksykam, nabumeton, koksyby; w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, choroby zwyrodnieniowej stawów, gorączki reumatycznej, ostrego napadu dny moczanowej, zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa i innych seronegatywnych spondyloartropatii. Wprowadzenie do terapii w 1963 roku silnie działającej przeciwzapalnie i przeciwbólowo indometacyny było ważnym wydarzeniem w leczeniu schorzeń reumatycznych. Przez ponad 20 lat służyła ona jako kliniczny standard dla nowych leków, a także narzędzie w badaniach biochemicznych i farmakologicznych procesu zapalnego. Jest bardzo silnym inhibitorem syntezy prostagłandyn dlatego stosuje się ją w neonatologii w celu zamknięcia hemodynamicznie istotnego przetrwałego przewodu tętniczego u wcześniaków (powoduje zahamowanie syntezy prostaglandyny El