Zhigmeyt Beanarkiewicz
łCsrdtoksii InsnTuhi Medycyny Wemneoznei
Standardowe "edanie elektrokardiograficzne posiada wiek ograniczeń, metod} cznycfa. Największa z nich jest krótki czas reiestracji wvnoszacv najczęściej kilkadziesiąt sekund. Zmniejsza to w sposób istotny mo^iwość rejestracji niektórych patologu np. napadowych zaburzeń ryunu i ptzewo-
V-' 1962 roku. Norman Hoher przedstawi! metodę ciągłej, wielogodzinnej rejestracji e: ektrckardi ogram c : jego analiz}', która upowszechniła r.e poa nazwą monitorow ania holterowskiego.
Reiestrac a i analiza wielosodzirmvch - z resnh - 24-ro godzinnych zapisów elektrokardiogramu w trakcie codzieuDei aktywności badanego, umożliwiła wykrycie napadowych patologu takich jak: zaburzenia rytmu, przew odzenia oraz przemijających epizodów niedokrwienia mięśnia sercowego Na podstawie zapisu holierowskiego ocenia się rytm serca, rodzaj i liczbę zaburzeń rytmu [komorowych i nadkomorowych]. przewodzenia a w bardziej rozbudowanych systemach zmienność tynnu serca [beart ratę variabilit}]. późnych potencjałów oraz dyspersji QT i PQ Umożliwia diagnostykę m in, podłoża utrat przytomności. Jako badanie nieinwazyjne, nie-obciażające chorego, stosunkowo tanie i możliwe do wielokrotnego wykonywania umożliwia ocenę wyników terapii.
Aparatura do monitorowania elektrokardiogramu musi zapewnie realizację podstawowych elementów badania którymi jest
a. rejestracja elektrokardiogramu
b. odtworzenie zapisu ekg
c. analiza zadanych parametrów elektrokardiogramu
d. opracowanie wyników analiz}'.
Na podstawie wieloletnich doświadczeń klinicznych opracowano wskazania do wykonywiania badania holterowskiego.