Foto2701

Andrzej Kurkiewicz

cizie minister spraw wewnętrznych¹^ administracji, będziemy mieli do czynienia z modelem optymalnym. Przy ministrze działa Centrum Zarządzania Kryzysowego, Krajowe S^ntrum Koordynacji Ratownictwa i Ochrony Ludności oraz wszystkie inne niezbędne służby. KoordynacjaUpodejmowanyclidzlałań należy do ministra spraw wewnętrznych Administracji.

Jeśli chodzi o stan wyjątkowy, to nowa ustawa z 2002 r.¹⁶ zastąpiła ustawę z dnia 5 grudnia 1983 r. o^anll, wjątkowym. W pewnym sensie w projekcie zastosowano kalkę wcześniejszych rozwiązań, dostosowując je do nowej sytuacji ustrojowej oraz do nowych zagrożeń. Ustawa dotyczy niezwykle „drażliwych spraw, a przede wszystkirn ograniczeń w zakresie wolności i praw Człowieka i obywatela. Można powiedzieć, że takie ograniczenia są istotą tej ustawy. W pracach nadprojektcm kierowano się generalnymi zasadami konstytucyjnymi, które, określają przesłanki wprowadzenia ograniczeń oraz czas ich obowiązywania. Stworzono warunki do maksymalnego ^Skrócenia czasu obowiązywania ograniczeń oraz do możliwie największego zawężenia zakresu wprowadzanych na podstawie ustawy ograniczeń. Jako przesłankę uwzględniono również działania terrorystyczne, które do tej pory nie funkcjonowały w systemie prawnym opisującym siany nadzwyczajne. Podobnie jak w pozostałych dwóch stanach nadzwyczajnych przyjęto zasadę jednoosobowego kierowania. W ustawie o stanie wyjątkowym przyjęto, że kierowanie działaniami spoczywa na Prezesie Rady Ministrów', jeśli stan wyjątkowy jest wprowadzony na obszarze więcej niż jednego województwa. Natomiast w województwie działaniami kieruje wojewoda. Ustawa nie spowodowała żadnych zmian w organizacji 'obowiązującego systemu zarządzania kryzysowego. Wykorzystano rozwiązania prawne, które funkcjonują obecnie w normalnej sytuacji. Nie stworzono nowych rozwiązań ani nowych organów.

Przechodząc do omawiania ustawy, dotyczącej wprowadzania stanu wojennego¹⁷, warto przypomnieć, że w ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej istniały przepisy mówiące o Komitecie Obrony Kraju. Zgodnie z poprzednimi przepisami Komitet Obrony Kraju sprawował funkcję administratora stanu wojennego¹⁸.

Regulacje te nie odpowiadały przepisom obecnie obowiązującej konstytucji z 2 kwietnia 1997 roku. W tej sytuacji w ustawie o stanie wojennym oraz o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sil Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej zastosowano nowy podział kompetencji. Dotychczasowe kompetencje Komitetu Obrony Kraju zostały podzielone pomiędzy organy, które do tej pory wchodziły w jego skład, a więc pomiędzy Prezydenta, Radę Ministrów i poszczególnych ministrów. W dalszym ciągu utrzymana została zasada jednoosolx>wego kierownictwa. Prezydent będzie kierował działaniami przy pomocy Rady Ministrów. Nowe rozwiązania korzystają ze struktur, które istnieją w czasie pokoju. W czasie wojny wykorzystane zostaną pokojowe struktury funkcjonowania państwa. Zlikwidowano Komitet Obrony Kraju. Zlikwidowano wojewódzkie komitety obrony. Jęli uprawnienia przejęli wojewodowie.

Na mocy decyzji Rady Ministrów, wynikającej z delegacji ustawowej, przygotowany zostanie wojenny system dowodzenia ^{2 3}

163

Ib&m z 21 czerwi» 2f/)' t o sranie wytykowym fD/.l I nr 113, poz.

w> z¹)vu mi a.

’⁷ Ustawa z 20 czerwca 2002 r, o stanic wojennym oraz o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sil Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej (DzU nr 1%, poz. 1301 z 23 IX 2002 r.).

ś- ** Art. 6 ust. 2 pkt 6 Ustawa z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej DzU nr 'i, poz. 16 z 19921. z późn. zmianami.