freakpp049

96

Tabela 5.2. Przykład formularza pomiarowego

vr dm^3/h
V = C,Vr, m^3/s
u, m/s
Re.-
Ip, mA
ip, A/m^2
(310^5 m/s
s<„io^5.-

5.8. Opracowanie wyników pomiaru

Na wstępie zostanie podanych kilka uwag dotyczących formularza pomiarowego (tab. 5.2). Strumień objętościowy elektrolitu nastawiany lub odczytywany ra rotametrze oznacza się przez V_r. Rzeczywisty strumień objętościowy jest inny, co wynika z tego, że gęstość elektrolitu, w temperaturze pomiaru, różni się od gęstości cieczy, dla której został wycechowany rotametr fabrycznie; w tym przypadku była to woda o temperaturze 15°C. Stosownie do temperatury elektrolitu oblicza się poprawkę Cj, która dla używanego elektrolitu i temperatury 25°C wynosi 0,974 = 0,97. Celem otrzymania V mnoży się V_r przez poprawkę Cj. Sposób obliczenia zarówno u oraz Re, jak i wielkości powierzchni roboczej pojedynczej katody, potrzebnej do wzoru (5.19) oraz wyznaczenia i_p (w celu orientacji co do rzędu wartości) omówiono w podrozdz. 5.6. Współczynnik wymiany masy oblicza się na podstawie wzoru (5.19), przy czym wartość stężenia jonów żelazicjankowych w masie elektrolitu C_b jest podawana

w czasie zajęć laboratoryjnych. Wartość stałej Faradaya podano w „Ważniejszych oznaczeniach”. Liczbę Stantona wymiany masy St_M oblicza się z definicji, podanej również w „Ważniejszych oznaczeniach”, a współczynnik j_M ze wzoru (5.8). Należy zwrócić uwagę na zapis wartości St_M oraz j_M. Liczby te są większe od zera, lecz znacznie mniejsze od 1; jeśli np. j_M = 3,24 • 10^-3, to j_M10³ =3,24.

W przypadku wykonywania pomiarów dla więcej niż jednej wartości strumienia elektrolitu jest celowe naniesienie wyników badań na wykres w układzie współrzędnych lgj_M, Ig Re. Jeśli zakres liczb Reynoldsa nie jest zbyt duży, to wyniki badań będzie można zapewne przybliżyć, na tym wykresie, linią prostą, czyli

(5.27)

j_M=p Re^q

W podanej korelacji empirycznej p i q oznaczają stałe, wyznaczane na podstawie położeń dwóch punktów, obranych na prostej aproksymującej dla dowolnych, raczej skrajnych wartości Re, co przedstawiono na rys. 5.5.

2

lgRe₂

lgR^e!

Rys. 5.5. Przykład ustalania korelacji

Dla punktów 1 i 2 jest:

•SJM2 ⁼¹8P ⁺ q ^!g^Re2

(5.28)

igjMi ^{= 1}gp ⁺ q *g ^Rei

(5.29)

skąd, po odjęciu równań stronami, otrzymuje się:

^ “ CgJM2 ~ IgMlWg ^Re2~ ^!g ^Rel) (5.30)