HWScan00230

wanie na całej długości w miejscu nadawy, co pozwala na lepsze przej-mowanie i prowadzenie strugi urobku. Całkowite przykrycie krążników zmniejsza niebezpieczeństwo zalepienia przestrzeni między nimi. Osie krążników ustawia się w jednej płaszczyźnie. Zestawy krążnikowe leżą blisko siebie, co powoduje lepsze podparcie taśmy. Rysunek 6.17 b przedstawia miejsce nadawy o pełnej niecce z zaznaczeniem ułożenia bębna na wysokości e.

6.4.4. Zestawy krążników i krążniki ciągu dolnego

Zestawy krążników nośnych 1 (rys. 6.18) wykonuje się głównie pod kątem 30°. Są one stosowane w maszynach podstawowych, a także na przesuwnych i nieprzesuwnych przenośnikach. Konstrukcja krążników nośnych nie zmieniała się cd lat. Początkowo wykonywano je z blachy i spawano, co powodowało niewyważenie krążników. Przy zastosowaniu rur & przepisowych odchyłkach grubości i współcentryczności można było zmniejszyć stopień niewyważenia. Dna krążników były kute w matrycach, spawane z powłoką krążnika i osadzane w łożyskach zestawu. Podpory zestawów krążnikowych wykonuje się z najodpowiedniejszych dla tego celu rur. Zestawy z profili walcowanych nie są dziś stosowane. Obecnie wykonuje się też i w dolnym ciągu 2 (rys. 6.18) układ nieckowy. Sposób ułożyskowania poszczególnych krążników tarczkowych w ciągu dolnym jest podobny jak krążników w ciągu górnym. Taki układ zapewnia lepsze czyszczenie i prowadzenie ciągu. Efekt polega na tym, że między tarczami krążnika i taśmą przez odpowiedni kształt pierścienia uzy-

Rys. 6.18. Zestaw krążników nośnych i podtrzymujących ciąg dolny taśmy [21]

skuje się styk punktowy. Dzięki takiemu układowi zmniejsza się zanieczyszczenie dolnych krążników. Każdy krążnik zewnętrzny ciągu dolnego ma po zewnętrznej stronie gładką końcówkę rurową, która zapobiega niszczeniu krawędzi taśmy. Znieckowanie zestawu krążników dolnych wynosi 10 do 15°. Dzięki takiemu układowi nie stosuje się krążników wychylnych.

6.4.5. Podajniki krążnikowe

Średnica krążników w podajnikach krążnikowych wynosi 450 do 600 mm. Początkowo dążono do ustawienia krążników możliwie ciasno i stosowano prędkości 2 do 3 m/sek. Mimo obaw, że małe kamienie mogą 'się zakleszczać między krążnikami podajnika, rozwiązanie to zdało egzamin w praktyce. Dla uniknięcia zużycia powłok krążników konieczne

Rys. 6.19. Układ podajnika krążnikowego z indywidualnym napędem każdego krążnika [21]

jest zsynchronizowanie prędkości obwodowej z rodzajem transportowa-

fnego materiału. Obecnie są stosowane mniejsze prędkości obwodowe. Znane są też rozwiązania, w których krążniki rozstawione są co 80 do 120 mm. W szczelinach między nimi wybudowane bywają listwy stalowe, co powoduje jednak zmniejszenie powierzchni transportującej. Układ ten nie wykazał większych zalet i na podstawie zdobytych doświadczeń stosuje się dzisiaj krążniki, które mają jednakową prędkość maksymalną 2 m/sek, aby zmniejszyć względny ruch krążnika w stosunku do urobku, a tym samym zmniejszyć zużycie. Ponadto stosuje się odstęp między krążnikami bez wbudowania listew stalowych. Dla krążników 450 mm odstęp wynosi 60 do 80 mm, a dla krążników 600 mm 120 do 150 mm. I Urobek spada między krążnikami na znajdującą się pod nimi zsuwnię j i taśmę, tworząc warstwę ochronną. Każdy krążnik ma własny napęd I (rys. 6.19). Skrzynia przekładniowa osadzona jest na osi krążnika. Napęd przenosi się od silnika wałem przegubowym, aby skompensować obcią-[ żenią uderzeniowe. Krążniki łożyskowane są w łożyskach tocznych, osadzonych w obudowach ustawionych na kompensatorach gumowych. Powłoki krążników spawane są z elementów półwalcowych.

6.4.6. Urządzenia napinające

Stosowane są urządzenia napinające ręczne z wrzecionami ściskanymi I lub rozciąganymi, osłoniętymi przed zanieczyszczeniami. Dąży się do sto-I suwania napinania silnikowego, z wyjątkiem przenośników pośredniczą-