2.
■’ Łv1bli‘n’
i l
ak6w; ba
ruk w: y,ybór
31 (dodatek d0
’> nr 51, s. 3,
nr 189, s. |
61 (dział „Po-
Świat w sty-
Gombrowicz, 1963, s. 23-29. iński”, nr 207,
itoldzie Gom-notek prze-
3.
, nr 1.
ł 6-ruk
* m P'1™0
ROZDZIAŁ V
Według Janusza Sławińskiego „kultura literacka” danej publiczności czytającej jest systemem orientacyjnym procesów rozumienia tełutu >, W koncepcji tej odnaleźć można jeden z ważniejszych wątków d //.idz.e-stowiecznej epistemologii. Twierdzi się bowiem, że akt poznawczy dowolnego podmiotu (tzn. także akt czytania, analizowania i int.tórpróto-wania tekstu literackiego) nie ma charakteru czystego, bezpośredniego wglądu w istotę dzieła. Wszelki akt poznawczy ma zatem charakter me-bezpośredni, co znaczy, że pomiędzy podmiotem (czytającym) a przedmiotem (dziełem czytanym) istnieje niezwykle aktywna ,,;f<1ra pośrod-nicząca” — trzeci, obok podmiotu i przedmiotu, element, aktu poznaw-czego (tu: czytanie). Ingarden jeszcze sądził, że sfera ta ukonstytonwana jest na jednostkowych aktach psychicznych i że jej wytwór w postaci „konkretyzacji” ma przede wszystkim charakter indywidualny, Id-spm czytania — upraszczam tu arcysubtelne rozważania filozofa byt/, y/lęc dokładne dopasowanie dzieła i jego konkretyzacji. Krótko mówiąc, W koncepcji Ingardena (i nie tylko jego) istnieje pewien ideał doskonaP-j konkretyzacji czytelniczej („wiernej”, „poprawnej”), polegający na (ym, Ze czytelnik rezygnując ze swych osobistych uwarunkowań, zdolny jest „poprawnie uchwycić dzieło sztuki”. Poprawnie - tzn zgodno- % najgłębszymi intencjami samego dzieła 1. Jak się zda je, niezależnie od tego
1 Koncepcję „kultury literackiej” przejmuję od .1. Sławińskiego logia literatury i poetyka historyczna, (w:) Dziełoi Język, Tradytjtt, 10/-t,
s. 65-66). Kultura literacka w tej koncepcji jest systemem, który „nmrrżliw>a j£jj uczestnikom efektywne porozumiewanie się poprzez dzieła” <s. 69;, <ei gtgtygfy® cznymi wyznacznikami są: wiedza (o utworach literackich), gasi (og/ri iffplo&gl? czytelniczych), kompetencja literacka (zdolność do rozumiani1 utworów nic-un.-dardowych).
s Odwołuję się tu do dwóch książek H. Ingardena.' oraz O poznawaniu dzieła literackiego. lngardenoWskiej koncept ji „fconkr«t/r«>»di"