IMAG0250 (3)

47 Potoków

Formacje z podstawowym -r- w części przyrostkowej Mało osobowych pochodnych od imion dwuczłonowych zawierających przyrostki z elementem -r-. Ze średniowiecza można przytoczyć tylko kilka (: Stani-), Święt-or (: Święto-), Woj-or ( W«i-\. fCazt~or I    i Pęk-ora

(: Pęko-). Trochę więcej form przyrostkowych z -r- występu* wśród osobowych pochodnych od imion chrześcijańskich pot Kub-ar <

(: Jakub), Idzi-or (: Idzi), Jan-ura < Jani. Szczep-ura < Szczepan^,

(: Piotr). W nowszych czasach, chyba od XVII « . występ* 14 *“*ukł m po spółgłosce miękkiej utworzone od imion chrześcijanek <h typu Magdzi ar;

(: Magda, Magdalena), Augustyni-arz ( Auguttyu) Formacje te *'» ..•. * na potomków (syn Magdy, syn Augustyna) Wśród odapehdywnych la nu dl jm dużo form kończących aę na -r, -ra typu Gfb-ara. Cfśnw. Cfś m: \% to najczęściej formy zgrubiające, augmentatywne Wicie jest nazwisk aa -arj. które pochodzą od wyrazów oznaczających wykonawców czynności, nazwy zawodów typu Bednarz, Stolarz (: bednarz, stolarz). Wśród nazwisk spotyka się oboczności typu Blicharz || Blichar. Tokarz I Tokar, jak też W« lar z | Mai lara. Przejawia się w tych obocznościach zapewne tendencja do odróżniania nazwisk od określeń zawodów W niektórych wypadkach mole to być wpływ języka niemieckiego, a na pograniczu polsko-czeskim, a takie polsko-słowackim i polsko-ukraińskim formy na -ar mogą stanowić naleć iało-ści sąsiadujących z nami języków.

Formacje z podstawowym -m- w części przyrostkowej Wśród dzisiejszych nazwisk bardzo rzadko pojawiają się formy, w których można by było wyodrębnić przyrostki z elementem -m-. Dziś jest to kategoria martwa Nic znalazłem nazwisk z takimi przyrostkami pochodnych od imion cht/rsu jaóskich, bardzo mało jest ich wśród nazwisk odapelatywnych, por Star-oma (: stary), Kurz-yma (: kura, kurzyć). W średniowieczu spotykało się nazwy osobowe skrócone pochodne od imion dwuczłonowych. Prawdopodobnie -m-w skróconych nazwach osobowych pochodzi z początkowej części drugich członów typu -mil, -mir, -mysi. Por. Uni-ema (: Untemysł), Borz-ym ( Borzy-mir), Myil-im (: Myśtimir), Jar-onui (: Jaromir). Z czasem nastąpiło oderwanie cząstek -em-, -im-, -om- od imion złożonych na -mil, -mir, -mysi i wyodrębnił) się samodzielne przyrostki, choć nigdy me stały się one zbyt produktywne Formacje z podstawowym -w- w części przyrostkowej W obrębie tych formacji trzeba wyróżnić dwie grupy — formacje rzeczownikowe i z pochodzenia przymiotnikowe. Wśród formacji rzeczownikowych rzadko występują nazwy osobowe na -iw-, np. Sędz-iw (: Sędzi-, może też od sędziwy), Mk-tw { Mkną lub od mściwy), Lel-iwa (: Leli-), Męc-iwa (: Męct- tub mącić); nazwy osobowe tu •awa, np. God-awa (: Godzi-), Lub-awa (: Lubo-), Jan owa ( Jam), Btrlama (: biały, biel), Cich-awa (: cichy). Dept-awa (; deptać)', nazwy oaobowe na nu. np Kal-wa (: kał), Krzyk-wa (: krzyk). Przymiotnikami z pochodzenia są nazwiska na •ow, -ów, które zostały urzeczownikowione. Tym procesem urmmakowiemi można wytłumaczyć częste formy na *ow, w miejsce spodziewanego -ow Obecnie więcej jest nazwisk genetycznie polskich na -om niż na -om Dawnej byty to nazwania odojcowslue. Drogę rozwojową można b> przedstawić następująco Maćków z dawniejszego (Jen) syn Maćków, a to od amema ojca Muciek