Poznaj C++ w$ godziny0194

Zaawansowane funkcje 185

57:		Prost.RysujKsztalt();
58:		cout « "\nRysujKsztalt(40
59:		Prost.RysujKsztalt(40,2);
60:		return 0;
61:	}

EFEKT DZIAŁANIA:

RysujKsztalt():

****************************** ****************************** ****************************** ****************************** ****************************** ****************** * * **********

RysujKsztalt(40, 2):

****************************************

****************************************

W programie, zmienne dlugosc i szerokość są przekazywane do wielu funkcji. Zauważ, że czasami, jako pierwsza jest przekazywaną szerokość, a czasami dlugosc.

ANALIZA:

Zwróć uwagę na zawartość linii 13 i 14, w których przeciążana jest funkcja RysujKsztalt (). Implementacja tych metod zawarta jest w liniach 29-49. Funkcja nie pobierająca parametrów wywołuje funkcję z parametrami przekazując do niej wartości przechowywane w zmiennych klasy. Zawsze staraj się unikać powielania kodu w dwóch funkcjach. Powtarzanie takich samych instrukcji w dwóch (lub więcej) miejscach utrudnia ich modyfikację i często prowadzi do „rozsynchronizowania” programu.

Program główny, zawarty w liniach 52 — 61, tworzy obiekt klasy Prostokąt i wywołuje metodę RysujKsztalt () najpierw bez, a potem z dwoma parametrami.

Kompilator, na podstawie liczby parametrów, decyduje, którą funkcję ma wykonać. Można sobie wyobrazić trzecią wersję funkcji, pobierającą np. tylko jeden rozmiar i dodatkową zmienną mówiącą, czy podana wartość ma być traktowana jako długość czy jako szerokość.

Wykorzystywanie wartości domyślnych

Podobnie jak w przypadku zwykłych funkcji, podobnie w przypadku metod klasy

można określić domyślne wartość parametrów, które mają być przyjmowane w momencie pominięcia któregoś z argumentów. Listing 13.2. ilustruje definiowanie wartości domyślnych dla wewnętrznych funkcji prostej klasy.

57:    Prost.RysujKsztalt () ;

58:    cout « "\nRysujKsztalt(40,2): \n”;

59:    Prost.RysujKsztalt(40,2);

60:    return 0;

61: )

RysujKsztalt():

★*************★★★**★*★**★★*★★*

★**★************★*★*★★********

*******************************

******★*****★★*★★**★★★****★**★

i******************************

****★**•*****•**★★★*■*★***★*★***★

RysujKsztalt(40_# 2):

****************************************

**★**★★**★*★★**★★★★*★*★★*************★**

W programie, zmienne długość i szerokość są przekazywane do wielu funkcji. Zauważ, że czasami, jako pierwsza jest przekazywaną szerokość, a czasami dlugosc.

Zwróć uwagę na zawartość linii 13 i 14, w których przeciążana jest funkcja RysujKsztalt (). Implementacja tych metod zawarta jest w liniach 29-49. Funkcja nie pobierająca parametrów' wywołuje funkcję z parametrami przekazując do niej wartości przechowywane w zmiennych klasy. Zawsze staraj się unikać powielania kodu w dwóch funkcjach. Powtarzanie takich samych instrukcji w dwóch (lub więcej) miejscach utrudnia ich modyfikację i często prowadzi do „rozsynchronizowania" programu.

Program główny, zawarty w liniach 52 - 61, tworzy obiekt klasy Prostokąt i wywołuje metodę Rysu jKsztalt () najpierw bez, a potem z dwoma parametrami.

Kompilator, na podstawie liczby parametrów, decyduje, którą funkcję ma wykonać. Można sobie wyobrazić trzecią wersję funkcji, pobierającą np. tylko jeden rozmiar i dodatkową zmienną mówiącą czy podana wartość ma być traktowana jako długość czy jako szerokość.

Wykorzystywanie wartości domyślnych

Podobnie jak w przypadku zwykłych funkcji, podobnie w przypadku metod klasy można określić domyślne wartość parametrów, które mają być przyjmowane w momencie pominięcia któregoś z argumentów. Listing 13.2. ilustruje definiowanie wartości domyślnych dla wewnętrznych funkcji prostej klasy.