MACIEJ BORYNA
Maciej Boryna jeden z głównych bohaterów Chłopów Władysława Reymonta to postad, która
w dużej mierze ucieleśnia ideał chłopa polskiego. To gospodarz z dziada pradziada na
trzydziestu dwóch morgach gruntu, z pastwiskami oraz prawem do wspólnego lasu. Gdy
poznajemy Borynę, jest on już mężczyzną dojrzałym, wręcz starzejącym się, chod zupełnie
tego po nim nie widad. Mimo swoich pięddziesięciu ośmiu lat wciąż charakteryzuje się krzepą
i siłą, wciąż zarządza gospodarstwem, chod dzieci usilnie namawiają go, żeby przepisał ma
nie ziemię, a sam poszedł na wycug. Uparty i dumny Maciej nie chce się na to zgodzid, co
rodzi wiele konfliktów w domu.
Boryna posiada jedną z najładniejszych lipieckich chałup. On wraz z młodszą córką Józką
zajmuje jedną częśd, drugą zamieszkuje jego syn Antek z żoną Hanką i dziedmi. Ponadto
Maciej ma jeszcze dwoje dzieci  Magdę, żonę podstępnego kowala oraz Grzelę 
dwudziestosześcioletniego syna, który przebywa w wojsku. Bohatera poznajemy niedługo po
tym, jak owdowiał, widad, że odczuwa brak żony, która pomogłaby mu utrzymad porządek w
gospodarstwie. Za sprawą podpowiedzi sąsiadów ten dwukrotny już wdowiec zaczyna
myśled o kolejnym małżeostwie, szybko wybiera sobie na żonę najpiękniejszą pannę z wsi.
Jagna początkowo jest przedmiotem jego wielkiej namiętności, potem wielkiego utrapienia.
Przy wyborze żony nie kierował się Boryna jedynie głosem serca czy porywem namiętności,
dużą rolę odgrywał tu posag  pięd morgów ziemi. Kiedy przychodzi do zapisu (sześd morgów
dla Jagny po śmierci męża) widzimy jak swoista chłopska chciwośd oraz rozpalona
namiętnośd walczą ze sobą Borynie.
Najszacowniejszy lipiecki gospodarz to postad o złożonej psychice, nie jest kryształowy.
Wielokrotnie widzimy zawziętośd, gniewliwośd (konflikt z synem) a nawet przebiegłośd
Boryny (początkowe wstrzymywanie się od zajęcia stanowiska w sprawie dworskiego lasu).
Nie trudno zauważyd, że kluczem do sukcesu Boryny jako gospodarza było troszczenie się
przede wszystkim o swój interes. Cechuje go swoisty egoizm, który jednak łączy się z
poczuciem solidarności z gromada. To jego Lipczaki wybierają na swego przywódcę, to on
prowadzi ich na  wojnÄ™ z dworem. Widzimy u bohatera liczne zalety takie jak
sprawiedliwośd (zmiana jego stosunku do Hanki, kiedy dostrzega w niej pracowitą
gospodynię), pracowitośd, wytrwałośd, godnośd. Zawsze stara się rozwiązywad problemy
polubownie, ale wie, gdzie jest granica takich działao i kiedy trzeba, potrafi użyd siły.
W kreacji Boryny nie dostrzeżemy poczucia niższości wobec dworu, tak charakterystycznego
dla chłopów ówczesnych czasów.
Istotnym momentem w kreacji bohatera jest scena jego śmierci: Maciej jako gospodarz-
siewca wychodzi ostatni raz na pole, by tam ostatecznie zjednoczyd siÄ™ z ukochanÄ… ziemiÄ….
Pięknie podsumował postad Boryny Julian Krzyżanowski:  Tyle w nim siły woli, tyle
panowania nad sobą, tyle poczucia własnej wartości nakazującego mu się z nieszczęściem,
którego sobie lekkomyślnie napytał, ukrywad, by nie dostał się na niestrudzony pytel
plotkarskich języków. Kreacja, w postępkach codziennych ujęta na sposób homerycki, w
czasie dÅ‚ugiej choroby ulega przeksztaÅ‚ceniu, chÅ‚op majÄ…cy coÅ› «z króla Piasta nabiera
blasków «Å›wiÄ…tka symbolizujÄ…cego trwaÅ‚y zwiÄ…zek z ziemiÄ…, z której wyszedÅ‚, na której żyÅ‚,
do której nieuchronnie wrócid musi .
Pomimo pewnych wad (a może właśnie również dzięki wadom, które ukazują go jako
człowieka z krwi i kości), Boryna jest z pewnością bohaterem pozytywnym, porażającym
swoją godnością w znoszeniu cierpienia i siłą woli. Różnorodnośd twarzy Macieja  od
hojnego i troskliwego ojca, przez mądrego gospodarza, wspaniałego przywódcę, po pełnego
gniewu zdradzonego męża, paradoksalnie sprawia wrażenie niezwykłej spójności i
autentyczności osobowości tego bohatera.