S7306310

n H4HMM KOt /MMIN IM MM « /l ul awa miio^/a r)

ki< iuwmitvi\v t.immt piwl niebytem \ prawi bewpuwrot

HVW    I-•*# (‘MM #UpeWI\lM

| , | MHl jitihn 1 HlWtU

OlMh hi* )|lMltv uhl (t‘dhh Kri AI 'H‘hlh W l⁴ł (M>?ltrvilf\h \\VvMhn tu*u]e' otilfi IłuUiihM fUnkSh ‘I'vkI^\v I ad hwti. uli |.u trwftiti NMUTOlSdilMUAbMl

Upiatl i iw,i,a p\Mv'V: imw alba i \\w hm Uh AU* ww ilU mu u* i imiurti nshow My U*di* i»Vvmv\ii\\v IS*Kii|iMhM ImUi ulyaf ■.'• poetami l^ł#w*u,

\ |M#h\ hi I v-iv li*l\ IWrtUV ht'ł\lhhh ** hłl Winki Wlhliń\V^,,\

Plhkc w eenlrum wM/ynt Ku^o, co istnieje umieszczał czlowle km ponlcwu* wiiM vl_t U Móg stwarzając ludzi, złożył rlowód, że uujłwrdrlej własne w Nim samym jest Jego boskie ozh włóczeń miwo Naśladując Botfa_t iwUinmimJeauMi*catowtckumieniaIWO-|ę percepcję fr/yknlnogoSwtatu ze skalone] iui pehu),|l Mulego po znanie śnieży od tego, czym Jest poznajmy przedmiot i nlo może by0 bezosobowe, WlWMOtó chwil Im/ UMtaoku zapadających się w nlcoŻC li' wyobrażenie fałszywe Podobnie fałszywa Jest ule skono/ouoso niby In przestrzeni, Jebli więżę się j/j s n 1 noItrobionym trwaniem IMu MlakoT prawdziwa wleezuosri I prawdziwu nieskończoność In wieczne Teraz , Wyraża to nustępujęeu maksy mu poety

„Ponieważ pragnienie Człowieku Jest Nieskończone, posiadanie Jest Nieskończone i on sam Nieskończony,*¹

Zastosowani? maksymy:

..Ton kto w u Ul Nieskończoność w o wszystkich rzeczach, widzi Uogu Ton kto widii tylko Kotlo, widii tylko siebie",

Skutek maksymy;

„Hóg staje sit; Jakimi Jesteśmy, abyśmy mogli byo / Jakim On ]c*t‘\

W tym sensie nauka nto jest neutralna; Jej obraz Świata może byo dobroczynny albo oiszezycy, W Ko le Śmierci e/yll w Ulro człowiek zmienia mnyob ludzi w nlo ule zuaezęee cienie, twory przypadku, natychmiast zupadajęce w niebyt, Ody /ab won nto może naprawdę uwierzyć w lob realność, popada w niewolę ego, i. yli Widma (Npoofro);

(sjii|{fh’ja tu Walmn; llii#niii>uiwii w (7|iiwl^toi^:

JOoIm vwm l ‘i ii Im, Namil hm ihkIhi N lobf i«|im Iclnyin I Hiolhh HiihlHK(iji|iiibó, Mhnj mmmm /mww^i-* ^iM'mi⁵ ł Mtihit* i tiih/fi/yn, Ahvih <ii^|<Yih^|l| Twmi> iiii^o I HicliMi liMiltijtyc Mt^iiih,

Abym mU*||Mil Nig \y wuiImhIi ^ycia i /myl hi _;|i»ht ihhimJ hU IikUIom W liłhhii hhi(ijj>|(;i pi    I ehwtflu NmImIihIhiIh,

Abym llorp uiMlny Muwnil ul im lik Imi JhwI /ImwicUl,

Abym auiiIIh liihlmimiy 1’miiKM'l mli/iirtl. Im JhH Nathlmmmn,

Abym ItrMUimtl Hmomiim, I liI Nawlmm /    Albiurui

l /wtokI / uji«m*»brudnaw/Miy i odloyl W,vnimm/iim*.

Mili UH,

W knlęd/.o pltirwH/.oJ to^o Niunoyo poomalu o Millonlo Młako mówii

A en da mylnych pn/mn\v jak la niit om wio iwmiai Kuli abraraj^ooj aii? w Pimloo, jawt la a hula UIcm.

Mlkrimkap aia '/na jaj aa i ThlhMlmp, /.ailaiaaja jady a la prapnioja w (huanarh Wld/a, alo tykała l'ivhdiatatAw lin kiUda Pr#t*»lr/ań wl^kw/.a nu bryłka w a kiwi C/Inwiaka iUmI wlaj^! a a lwa rant ta jaat miałam I.mmm I ka>da nranalr/nii malajHMa hIA laylka wa krwi Caiawiaka (Hwarla jaał aa włt»n*anA<\ klńraj la malimm /lamia jaal Claalam¹¹,

Wiol kio poonm ty BlnkoT wyrnAuJn oo/.oklwnnio im J^nlwo (lulowin im wypoInlonloHlęo/nHÓw.^dyr/toryakldoonoplorwln i Miki cxlowldCl«rt«tWA /M7IW) /nów d/iulaó w harmonii,

Oo/olclwanlt' loJoNt nlo mnioj żarliwo u polskleh moHjanlatów, na przykład u Mtoklowioza (1789-18BB)!, Jak powiada kii^dz Jó /jf Sadxlk, nad Mloklowloztati nlo wypada się tutaj rozwody, i o -WHzysoy ^o znamy. ITzoba WNzolal<(» przypoinniod, Miłoszowi '/alov\v na oddzbdtudu poety od na rodowi t-patrlotyoznoj szl am py, Milos/ wydobywa 1 uwydatnia znuczonlo liryków lozańskich ora/ /dań i a tak>,t' wypowiedzi w listach i zanotowanych rozmowach twórcy /Vr/w Tadeuszu, I nic mcsjanl/m go Interesu Jo. ale robola Mickiew icza. I twa>.a, U. nlo ma powuo^ci, czy to jest rei Igła rzymsko-katolicka. W kaziłym razie ta rcligla stanowi prawdziwy materię poetycką D:iadóu\ Wykład jej najważniejszej zasady przedstawił MlekU'wlez w rozmowie z Seweryiuun (!oszi'zynsklm 1844 \\\ wykład ttm (na Innym poziomie) niemniej oddaje to właśnie, co zapowiadaj/) Dziady;