SNC03630

“N»

i kołtdóttsdslłt,'

F

\uiwoii' vię, kitttpnlątilt?) tąc&nlą *Hf tlrolmydi kitjp^ipj.

W®

Uvw.^\\ti twicMiif MM dmttuy w wląkw krople, prowadząc v do powuawH _Ai» iv (o-cjnM dofhtnlfi iw skutek «l««ni* się «• sobą kropel, Mwscyclf *i*wiiJ iwO'lui0 iub w wyniku ruchów tsirluilencyjnyth (k, turbulencyjna) (Słownik nioioH

“In,

yjoifr

ftj

tim AH)J)

KuatusreiKls (W.«Mtrvo - twum się, tą«ę się) - łączenie się małych kropelek wu<iy_W(ł,_mw. w większe kioplr wskutek tderzoń (Słownik meteorologiczny. 2003).

()|)lwl (!«' W1933 r, Hcrgcron, eliod Już wc/cśnicj ni rolę dro-lieW^^twiiinwiinlu optulńw wskii/ywnl Wogwioc,

■!C innych rod/ajów clmmr w slref/c tiwlitfkowiliioj /Inulownmi jest

| jj|npwi'y * i, proce* flergirona I '‘liidolneiiii wywołuje? jjojiiuI Vl)% opadów, wyulę-jusów® 'c|₍, nii]|iiii((HV/ifio| f 50% opwlńw w strefie tropikalnej, 1'tnktyt/ide I null^i _v„ikn m/OiiiIiiwiiMr chmury kłęblntle, twhn/c/t CU, /wicrnją fuztf Bttihl

^: Z /nitwmi WtfW

Vi» iiiwlż częściowo z drobin lodu (Ino. 5,18).

ofllkowww* "o¹    |

Tub. 5* fi. Hihlnwii lii/ii wh nfaktÓtyeli rodffljów ilu fiut w unriurlutwu nych n/orokoliiMih mu ifint flc/riych, śrpilnhifin/ny tltl/iul pnnehUiwy (w n Htilurum*, 1001)

Stan foziłwy	itinl/jfjff chmur			A*
	(1 1 Se	Ni
Ciekły	IW | 10	I7j	62	24
Mieszany	10 16	BI I	30 I	36
Lodowy	' 1 » 1	2 f	7 f	40

W ciągu kilku minut mikroskopijne kryształki lodu przekształcają się w bryłki o rozmiarach około 1 mm i opadając, rosną nadal aż do izotermy 0*C. Niżej topnieją i przekształcają się w deszcz. Wolniejszy proces prowadzi do wykształcania się w chmurze J płatków śniegu.

Wzrost rozmiarów cząstek chmurowych - kropli wody łub śnieżynek - i przyśpieszenie ich opadania wywołuje jeszcze jeden efekt, którego skutki mogą powiększyć intensywność opadu. Rosnące przy większych prędkościach tarcie narusza napięcie powierzchniowe opadającej kropli albo łamie krystaliczną strukturę płatków śniegu. Wzrasta w ten sposób liczba drobin wody lub okruchów śniegowych. Oczywiście, opadając nadal, drobiny te koagulują i powiększają się ponownie, aż do ostatecznego wypadnięcia z chmury. Jeżeli prądy wstępujące w chmurze są dość intensywne, podzielone kropelki łub śnieżynki mogą przemieszczać się znów ku górze, aż do wysokości, gdzie ich rosnący ciężar zrównoważy silę nośną konwekcji. Mechanizm ten przybiera czasem charakter reakcji łańcuchowej: unoszenie, opadanie, rozpad i ponowne unoszenie przy trwającej wciąż kondensacji i koagulacji. Końcową fazą całego ciągu zdarzeń jest wypadnięcie z chmury gęstego deszczu. Dzielenie się kropli pod wpływem spadania powoduje, że przeciętne krople nie przekraczają na ogól wielkości 2-3 mm. Wyjątek od tej reguły stanowią gradziny, które urastają niekiedy do olbrzymich rozmiarów wskutek wielokrotnego przekraczania izotermy (PC, topnienia i zamarzania ciągłe gromadzącej się na ich powierzchni wilgoci. Do utrzymania wielkich bryłek gradu w chmurze są niezbędne silne prądy wznoszące oraz duża wodność chmury. Według A.Ch. Chrgiana, do powstania gradu średnicy 1 cm potrzebna jest prędkość pionowa rzędu iOm/siwodność chmury 2^ł g/in³, grad średnicy 4 cm wymaga wodności 18,7 g/m³. Prędkość wypadających z chmury gradzie o masie 20 g dochodzi do 30 m/s, większe bryły lodu spadąja jeszcze prędzej. tg^^Kiadu wyrządzają spustoszenia na ziemi; w sierpniu 1925 r.

1

   małych kropelek, z drugiej strony zaś para zamienia się w ciecz (lub lód) osadzającą się na dużych kroplach, kroplach roztworu i drobinach lodu. Ta delikatna równowaga, sprzyjająca wzrostowi niektórych, „uprzywilejowanych" kropli, podlega ponadto kontroli ze strony procesów cieplnych, towarzyszących przemianom fazowym. I tak na I przykład, csepSo kondensacji wpływa na wzrost prężności pary nasyconej, co oznacza za-1 hamowanie kondensacji Ciepło kondensacji lub resublimacji zachodzącej na lodzie.l może przyczynić sk do wzrostu prężnośri pary nasyconej albo do stopienia lodu, col rawski hamuje dalszą kondensację l resubłimację). Jeszcze bardziej złożony jest przebieg kondensacji prowadzący do wzrostu kropli roztworu wodnego - maleje wówczas stężone roztworu, ale też i krzywizna kropli (zob. rozdz. 5 3).

Napamrjgwa czynnikiem powstawania opadu jest jednak narastanie kryształków lodowych wskutek koodesacji i resabbmacji pary wodnej. Kryształki lodowe mogą nara-stać wsfaudc różnicy prężności paty nasyconej nad wodą £„ i lodem E, i koagulacji gra-włagpmnrtadeacyjncj. Mogą też spełniać rolę jąder kondensacji w otoczeniu pary prityuf}. Zderzając się z kroplami wody przecbłodzoDej, drobiny lodu powodują ich zagasanie. Powstawanie opadu z udziałem drobin lodowych nazywa się procesem