SNC03670

®^ł°^ws*^ew*iue hiyijf dziennej — nkM^Kj (iwtwl; W»y) i ntWMtkl l^.lnwv| <iytttiimU |mhwy)

powierzchni ziemi grubości około J0tk-1Q00 tu wigję hiv#m ittuinKn słnby wiitt erowany od morza w stronę lądu. h<vniui względnie chlodlt# i wilgotne musy powietrza. W wyższych warstwach atmosfery, I - km mtd gi mitom powietrze przemieszcza się w przeciwnym kierunku. W nocy kontrasty toimłosno #iułcułrt|ą filę l przy powierzchni ziemi wieje bryza lądowa - skierowana od lądu ku morzu (rys, 7.17), Pręd-kości wiatru w bryzie są zwykle niewielkie 3-5 nt s. ehoe w worokottcittch zwrotnikowych mogą być czasem większe. Zasięg bryzy w umiarkowanych tuMfokoAclach geografia-nych wynosi ok. kilku kilometrów. W strefie jHHlzwiotnłkowcj luyzn może sięgać nnwet kilkadziesiąt kilometrów w giąb lądu.

Wiatry zmieniające kierunek w cyklu dobowym występują tówuic/ w obszarach górskich. W dzień wieje wiatr z doliny ku szczytom górskim, zwany wint rem dolinnym lub bryzą dolinną. W nocy powietrze spływa po stokach ku dolinom, l en spływ nosi nazwę wiatru górskiego lub bryzy górskiej.

Iw/

li

Prze) chanizmt który mo nim być 1 twór dzit nie prze dlatego Rośnie zachow |1 Zji prądu

Rys. 7.18. Powstawanie wiatru dolinnego (bryzy dolinnej) 1 wiatru górskiego (bryzy górskie))

Wiatr dolinny i górski mają także genezę termiczną. W porze dziennej oświetlone promieniami słonecznymi zbocza nagrzewają się intensywnie. Powietrze bezpośrednio przylegające do stoków jest znacznie cieplejsze niż leżące im lej samej wysokości, ale w swobodnej atmosferze. Takie zróżnicowanie temperatury prowadzi do powstania wzdłuż stoków strefy obniżonego ciśnienia (rys. 7.18). Nagrzane przy powierzchni powietrze nie unosi się prostopadle ku górze, lecz płynie wzdłuż zbocza, tam, gdzie ciśnie*