3582323376

Sprawozdanie z laboratorium fizyki

Temat: Wyznaczanie oporu elektrycznego opornika

Podstawowym prawem panującym w układach elektrycznych jest prawo Ohma. Natężenie prądu płynącego przez przewodnik jest wprost proporcjonalne do napięcia przyłożonego, a odwrotnie proporcjonalne do oporu tego przewodnika. Można to zapisać wzorem:

[A], gdzie R jest oporem przewodnika.

Odwrotnością oporu jest jego przewodność, a obie wielkości zależą od wymiarów geometrycznych przewodnika, jak i materiału z którego jest zrobiony. Jednostką oporu jest 1 om (O) i jest to opór przewodnika, w którym przy napięciu 1 wolta płynie prąd o natężeniu 1 ampera. W zależności od długości (1) oraz przekroju (s) przewodnika zmienia się jego opór. Wyraża się to zależnością:

R = p - [A ] s

Opór właściwy p odgrywa w tym wzorze rolę współczynnika proporcjonalności. Określany jest zwykle jako opór przewodnika o długości lm i przekroju lm². Odwrotność oporu właściwego nazywa się przewodnictwem właściwym.

		-1		- Rz = Rj + R2
R			R
	1	1		2
	r		J_	P
R 1		R 2		^z r,+ r2
		V

Przy połączeniu szeregowym oporów, ich opór całkowity równy jest sumie poszczególnych oporów, lub inaczej mówiąc sumie odwrotności poszczególnych oporów. Natomiast przy połączeniu równoległym, opór całkowity takiego połączenia jest równy sumie przewodności każdego z oporów lub sumie

odwrotności oporów.

Rozkład prądów stałych w różnego rodzaju złożonych obwodach określają prawa KirchofFa:

I.    Dla każdego punktu rozgałęzienia suma algebraiczna natężeń prądów we wszystirich gałęziach jest równa zeru,

II.    Suma iloczynów natężeń prądów w odpowiednich gałęziach obwodu przez ich opory równa jest sumie sił elektromotorycznych występujących w poszczególnych gałęziach.