Umowa użyczenia - to umowa nazwana, regulowana przez przepisy Kodeksu Cywilnego (art. 710-art. 719), przez którą jedna z jej stron (użyczający) zapewnia drugiej stronie (biorący) bezpłatne używanie umówionej rzeczy przez czas określony lub nieokreślony.
Przedmiotem użyczenia może być zarówno rzecz ruchoma jak i nieruchomość. Przebieg użyczenia
Jeżeli sposobu me określa umowa, należy rzeczy używać zgodnie z jej przeznaczeniem i właściwościami. Bez zgody użyczającego nie można oddać rzeczy użyczonej do używania.
Biorący ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy. Jeżeli poczynił dodatkowe wydatki lub nakłady, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia. Po wykorzystaniu biorący ma obowiązek zwrócić ją właścicielowi w nie pogorszonym stanie. Jeżeli jednak zużycie wynikało z prawidłowego używania, to nie ponosi odpowiedzialności.
Biorący jest odpowiedzialny za przypadkową utratę lub uszkodzenie rzeczy, jeśli:
• używa jej w sposób sprzeczny z umową, właściwościami lub przeznaczeniem,
• powierza rzecz osobie trzeciej bez upoważnienia umownego ani nie będąc zmuszony przez okoliczności.
Dodatkowym warunkiem odpowiedzialności jest to, że rzecz nie uległa by stracie lub uszkodzeniu, gdyby te okoliczności nie zaistniały.
Zakończenie użyczenia
Terminowe Użyczenie kończy się, jeśli:
• minął czas na jaki umowa była zawarta,
• biorący zrobił z rzeczy użytek odpowiadający umowie,
• minął czas, w którym biorący mógł zrobić z rzeczy użytek odpowiadający umowie.
Prz^terminowe Użyczający może żądać zwrotu w każdym czasie nawet, gdy umowa zawarta była na czas oznaczony, jeżeli: