3582325683

Grapa 8

1.    ^Pektyny rozkładane są przez liazy pektynianowe (poligalakturanowa, pektynoesteraza). Pektyny rozkładają się w warunkach tlenowych i beztlenowych. W warunkach tlenowych na pożywce zawierającej pektyny jako jedyne źródło węgła. Występuje wzrost grzyba Aspergillus niger. W warunkach beztlenowych na drodze fermentacji masłowej przy udziale bakterii Clostridum wydziela się kwas masłowy o charakterystycznym zapachu.

*Pektyny występują w szczątkach roślin, są rozkładane dzięki liazom pektynianowym. Enzymy pektynolityczne wydzielane przez patogeny, powodujące więdnięcie roślin rozszczepiają substancje pektynowe komórek parenchymatycznych, otaczających wiązki przewodzące. Pod wpływem pektyno-esterazy wytwarza się kwas pohgalakturonowy, który przenikając do naczyń tworzy w nich nierozpuszczalne pektyniany wapnia zatykające wiązki przewodzące. Wynikiem całkowitego utlenienia jest C02, H20 i energia chemiczna magazynowana w związkach energetycznych

2.    tlenowe, względnie beztlenowe, bezwzględnie beztlenowe

Względne beztłenowce(drożdże Sacharomyces, bakterie denitryfikacyjne) mogą zmieniać sposób oddychania w zależności od środowiska, w warunkach tlenowych wykorzystują tlen jako akceptor wodoru, w warunkach beztlenowych zastępują go innym akceptorem. Dla bezwzględnych beztlenowców tlen jest toksyczny i w jego obecności nie mogą się rozwijać. Stosunek mikroorganizmów do tlenu określamy poprzez obserwację wzrostu na pożywkach półpłynnych tlenowe rosną na powierzchni pożywki, względne beztlenowce w całej objętości pożywki a bezwzględne beztlenowce w głębi słupka pożywki

3.    Intensywność wydzielania C02 przez glebę zależy od rodzaju gleby i ilości mikroorganizmów w niej występujących. Gleba żyzna wydziela większe ilości C02, gdyż posiada dużą ilość substancji organicznej i zarazem więcej mikroorganizmów, które ja przetwarzają i w wyniku tego prowadzą do wydzielania C02

4. Dehydrogenaza jest enzymem który odszczepia wodór i elektrony od substratu, który jest dalej przekazywany do akceptorów. Dehydrogenazę można wykryć w komórkach drobnoustrojów przeprowadzając doświadczenie, które polega na dodaniu błękitu metylenowego, który odbarwia się przy mując wodory od dehydrogenazy, do probówki z hodowlą bakterii oraz do probówki jałowej z pożywką. Błękit należy dokładnie wymieszać z zawartością i inkubować w temp 37-40 stopni. Błękit metylenowy nie odbarwia się w probówce kontrolnej, gdyż nie zaszczepiona jest ona bakteriami, a więc nie posiada dehydrogenazy.