• Majątek trwały w zasadniczym stopniu decyduje o możliwościach wytwórczych firmy. Jest on zaangażowany w przedsiębiorstwie na okres dłuższy niż jeden rok.
• Rozwój majątku, procesy inwestycyjne, wiążą się z koniecznością wydatkowania na ogół dużych kwot pieniężnych, poszukiwania źródeł jego finansowania. Jest on obciążony dużym ryzykiem.
Majątek trwały dzieli się z punktu widzenia kryterium:
• Jego zastosowania na produkcyjny i finansowy,
• Prawa własności na własny i obcy (np. leasingowany),
• Elastyczności na mniej (budynki, budowle) lub bardziej elastyczny (narzędzia, środki finansowe).
W bilansie środki trwałe ujmowane są w wartości netto, która jest różnicą między wartością początkową środków, a dotychczasowym poziomem ich umorzenia.
• Rzeczowy majątek trwały,
• Wartości niematerialne i prawne (nabyte przez firmę prawa majątkowe, nadające się do gospodarczego wykorzystania np. prawa autorskie, patenty, licencje, koncesje, prawa do wynalazków, znaków towarowych, programy komputerowe i inne, których okres użytkowania przekracza jeden rok; w skład tych wartości wchodzą również inne składniki, z których najważniejsza jest wartość firmy)
• Należności długoterminowe
• Inwestycje długoterminowe
• Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe
Podstawowe znaczenie w strukturze majątku trwałego ma majątek rzeczowy, a w nim środki trwałe.
W bilansie środki trwałe są podzielone na pięć grup:
• Grunty własne, budynki i budowle,
• Urządzenia techniczne i maszyny,
• Środki transportu,
• Pozostałe środki trwałe- inwestycje rozpoczęte oraz zaliczki na poczet inwestycji.
Podstawowym instrumentem analizy środków trwałych są wskaźniki ekonomiczne charakteryzujące efektywność zarządzania tymi środkami.
Parametrami, za pomocą których można ocenić zmiany w poziomie, dynamice i strukturze środków są:
• Różnica między stanem środków w okresie badanym i bazowym,
• Wskaźniki dynamiki zmian środków trwałych,
• Wskaźniki struktury odzwierciedlające procentowe udziały poszczególnych grup środków w ich ogólnej wartości.