Opis topograficzny punktu geodezyjnego
Dla każdego punktu osnowy geodezyjnej, podlegającego trwałej stabilizacji, należy sporządzić dokument zwany opisem topograficznym. Podstawowe zadania, dla których wykonuje się opis topograficzny to:
1. Łatwe oraz szybkie odszukanie i identyfikacja określonego punktu w terenie przez kolejnych użytkowników osnowy, zwłaszcza nieznających wcześniej danej okolicy,
2. Możliwość ustalenia, czy poszukiwany punkt me uległ z czasem przemieszczeniu lub uszkodzeniu w stosunku do swego stanu pierwotnego.
Wykonanie opisu, umożliwiającego realizację tych zadań nie nastręcza większych trudności w terenach zabudowanych, pokrytych dużą ilością trwałych szczegółów, do których łatwo można wykonać pomiar odległości pomiędzy znakiem a szczegółem, natomiast stanowi poważny problem w terenach odkrytych lub zalesionych. W tych przypadkach szkic położenia znaku musi przedstawiać sytuację terenową w znacznie szerszym zakresie niż ma to miejsce na obszarach zurbanizowanych. Wykonanie opisu, który nie daje możliwości późniejszego odnalezienia punktu mija się z celem.
Opis topograficzny wykonuje się na znormalizowanym foimularzu, którego wzór ulegał w czasie wielu modyfikacjom, toteż w ośrodkach dokumentacji geodezyjnej można spotkać różne typy opisów, sporządzane na odmiennych drukach. Aktualny formularz opisu na formacie A5 obejmuje następujące pola do wypełnienia:
• oznaczenie arkusza mapy (godła) dla skali 1: 50 000 dla osnowy podstawowej i 1: 10 000 - dla osnowy szczegółowej, na którym położony jest znak,
• numer i nazwa punktu tj. numer zgodnie z projektem i oznaczenie głowicy znaku oraz nazwa: triangulacyjny, poligonowy lub wysokościowy (niepotrzebne skreślić),
• typ znaku zgodnie z katalogiem w wytycznych G - 1 .9 oraz w nawiasie ewentualne oznaczenie przed wprowadzeniem katalogu.
• numer katalogowy punktu, zgodny z projektem sieci,
• część adresową tj. województwo, gmina, miejscowość położenia punktu oraz nazwisko, imię i adres zamieszkania użytkownika nieruchomości zawierającej punkt, a jeśli jest on położony w granicy- podaje się dane wszystkich użytkowników (dla punktów w lasach nadleśnictwo i nr działu leśnego),
• szkic sytuacyjny położenia znaku zorientowany do północy, z domiarami do trwałych szczegółów terenowych (patrz objaśnienia poniżej),
• rysunek konstrukcji (np. wieży) i zabudowy punktu oraz posadowienia znaku w rzucie pionowym, z podaniem typu, wymiarów znaku oraz miar określających jego położenie w stosunku do powierzchni terenu, określenie miejsca celowania na dany punkt, dla punktów ściennych wykonuje się rysunek ściany budynku z miarami od kia wędzi i powierzcltm gruntu, podaje się też grubość muiu i rok budowy budynku,
• szkic z miarami rozmieszczenia poboczników lub innych znaków zabezpieczających np. slupów rozpoznawczych.
• rysunek powiązania danego punktu z sąsiednimi punktami sieci, zawierający długości boków, numery punktów sąsiednich i dla osnowy poziomej kąt poziomy między bokami,
• data, nazwisko i imię wykonawcy oraz nazwa instytucji odpowiedzialnych za stabilizację znaku i sporządzenie opisu.