1) WYMIEŃ KOŚCIOŁY ZNAJDUJĄCE SIĘ NA TRAKCIE KRÓLEWSKIM I OMÓW DWA Z NICH
Kościół pokarmelicki, seminaryjny NMP i św. Józefa Oblubieńca Bogarodzicy (Kokowskie Pr*ędm».ę*ęję S2/S4)
Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Józefa Oblubieńca (Kościół karmelitów bosych. Kościół pokarmelicki) /budowany w latach 1661-1681 na planie krzyża z dwiema bocznymi nawami w stylu barokowym wg projektu Józef Szymon Bcllotti dla karmelitów bosych. W latach 1762-1780 fasado przebudowana wg projektu Efraima Szregera w stylu klasycyzmu. To pierwsza, kamienna fasada w stylu klasycyzmu w Rzeczypospolitej. Nie został zniszczony podczas wojny. Do czasu odbudowy katedry św. Jana pełnił rolę prokatedry.
We wnętrzu znajdują się:
• ołtarz główny i ołtarze w ramionach transeptu wg projektu Tylman z Gameren (do transeptu przylegają dawne zabudowania klasztorne)
• ołtarz boczny (trzeci od strony kruchty) poświęcony Matce Boskiej Patronce Dobrej Śmierci C2ryli Eutanazji. Znajdująca s*ę w nim ikona pochodzi z Ukrainy i jest darem króla Jana Kazimierza z 1664
• liczne epitafia, między mnymi malarza Rafała Hadzicwicza, dziennikarza Józefa Keniga, ziemianina Augusta Mazaraki
Znajduje się przy Krakowskim Przedmieściu 52/54, w dzielnicy Śródmieście.
W»?ytęk św, Józefa Oblubjęńęą Niepokalanej Bogurodzicy Maryi (Krakowskie Przedmieście 34}
Kościół Wizytek w Warszawie, pod wezwaniem św. Józefa Oblubieńca NMP -późnobarokowy kościół, zbudowany w 1728-1761 według projektu Karola Baya, zlokalizowany w dzielnicy Śródmieście przy ulicy Krakowskie Przedmieście 34.
Siostry Wizytki sprowadziła z Francji do Polski Ludwika Maria Gonzaga. W 1654 wprowadziło zakonnice do przygotowanego dla nich niewielkiego, drewnianego klasztoru z kościołem. Kamień węgielny pod murowany kościół pod wezw. św. Józefa położył prymas Polski Wacław Leszczyński w 1664. Równolegle postępowała budowa klasztoru, w którym królowa była częstym gościem. Niedokończony kościół spłonął w 1695. Dopiero w 1728 rozpoczęto budowę nowego kościoła w jego obecnym kształcie. Kościół ten projektował Karol Bay, fundatorką była Elżbieta Sicniawska z Lubomirskich. W 1734 budowę przerwano z braku funduszów i w kilka lat później kontynuowano ją dzięki pomocy córki fundatorki, Marli Zofii Czartoryskiej i innych ofiarodawców, choć pod Innym kierownictwem z uwagi na śmierć, gdyż Karol Bay zmarł w 1740. V/ 1754 zawalił się dach, co ponownie opóźniło budowę. Autorem zwieńczenia fasady i wielkiego ołtarza został Efraim Schroeger. Rzeźby na fasadzie i ambonie są dziełem Jana Jerzego Plerscha. Zarysowanie sklepień kościoła w 1765 spowodowało konieczność wymurowania skarp bocznych. 15 sierpnia 1761 odprawiono w kościełe pierwszą mszę św., a konsekracji kościoła 20 września dokonał biskup