3582428855

ROZDZIAŁ 1

DIAGNOZOWANIE JAKO UMIEJĘTNOŚĆ PRAKTYCZNA I OBSZAR ZAINTERESOWANIA NAUKI

Diagnozowanie -> rozpoznawanie jednostkowych stanów rzeczy na podstawie ich objawow i tendencji rozwojowych przy wykorzystaniu wiedzy o Ogólnych prawidłowościach (Ziemski)

Przedmiot diagnozy psychologicznej: specyficzne cechy jednostkowe oraz kontekst w jakim ona działa (lub będzie działać) - char holistyczny jak i dynamiczny

Projektowanie -> określanie pewnego pożądanego przyszłego stanu rzeczywistości (Diagnozowanie jest pierwszym etapem projektowania)

1.1    DIAGNOZOWANIE JAKO UMIEJĘTNOŚĆ PRAKTYCZNA

Diagnozowanie jest zarowno umiejętnością praktyczną jak i obszarem zainteresowań nauki

Wiedza praktyczna (niejawna) rożni się od wiedzy naukowej tym. ze o jej wartości me decyduje stopień prawdziwości, ale stopień przydatności.

Prowadzi to do posługiwania się zdroworozsądkowymi regułami przy wyjaśnianiu zjawisk (może to powodować koncentrowanie się na jednej tylko strome złożonego zjawiska)

Błędy wiedzy zdroworozsądkowej:

-    wybieranie tych przypadków, które podtrzymują tezę

-    uleganie złudzeniu, ze pomewaz zjawisko B zdarzyło się pozmej mz A, to A jest przyczyną B

-    fałszywe interpretowanie wspołwystępowama zjawisk (jeśli zjawiska występują razem to jedno jest przyczyną drugiego)

-    rozumowanie przez analogię

-    poczucie powszechności zjawiska

-    nieuprawnione indywidualizowanie

-    akceptowanie argumentacji na podstawie tytułu naukowego osoby ją przedstawiaj ącej, odrzucanie lub przyjmowanie argumentacji jedynie na podstawie jakości przekazu

-    wyciąganie wniosków które me wynikają z logicznych przesłanek

1.1.1    BADANIA PODSTAWOWE A STOSOWANE

Badania podstawowe -> dla celów naukowych, poszukiwanie prawidłowości ogólnych

Badania stosowane w psychologu -> dla celów praktycznych, poszukiwanie srodkow prowadzących do obranego celu, ważniejsze jest podjęcie właściwej decyzji o interwencji mz po stawi eme prawidłowej diagnozy