Nowoczesne Techniki Spajania | ||
Laboratorium | ||
WBMiZ, Inżynieria Materiałowa, Gr. B |
Temat: Napawanie plazmowe |
Prowadzący: dr inż. Artur Wypych |
23.10.2018 |
{nr albumu:) |
Ocena: |
Technologia napawania plazmowego polega na stapianiu w luku plazmowym o bardzo wysokiej temperaturze, rzędu 15 000+20 000 0C, materiału dodatkowego w postaci proszku, który wraz z nieznacznie nadtopionym materiałem podłoża tworzy napoinę. Gazami plazmotwórczymi są argon, hel lub ich mieszanki. Gazem ochronnym jest argon, mieszanki argonu z wodorem lub helu z wodorem. Napawanie może być wykonane ręcznie, półautomatycznie lub całkowicie automatycznie. Najpowszechniej stosowaną techniką napawania plazmowego jest napawanie plazmowe proszkowe, w którym stosuje się granulowane proszki metaliczne i ceramiczne. Polega to na stapianiu w łuku plazmowym proszku o ziarnistości 0,06+0,3 mm i przenoszeniu go na nadtopione podłoże. Stopiony proszek po zakrzepnięciu tworzy napoinę o minimalnym udziale podłoża, nawet poniżej 5%. Sprawność stapiania proszku, w zależności od jego składu chemicznego, wynosi 90+95%. Wydajność napawania w zależności od zastosowanej techniki napawania wynosi od 0,5 do 15 kg/h, a nawet dla palników plazmowych o dużej mocy - 22 kg/h. Grubość powłok wykonanych w jednym przejściu zawiera się w zakresie od 0,25 do 7 mm. Mała ilość ciepła wprowadzona do napawanego przedmiotu umożliwia napawanie drobnych elementów, nawet o grubości rzędu 3+5 mm lub średnicy 20+50 mm.
Do zalet napawania plazmowego należy zaliczyć: -Dużą czystość metalurgiczną napoin,
-Szeroki zakres grubości układanych warstw w jednym przejściu,
-Małą głębokość wtopienia,
-Niski udział materiału rodzimego,
-Dużą gładkość napawanej warstwy (głębokość nierówności zazwyczaj nie przekracza0,5 mm),
-Najwyższej jakości oraz odporności na zużycie napoina.