3582469016

Mikrobiologia

Ćwiczenie 2. Formy morfologiczne bakterii.

Bakterie kuliste - występują w formie kulistych ziarniaków (coccus). Mogą występować jako pojedyncze komórki lub w charakterystycznych skupiskach, które często są wykorzystywane do identyfikacji. Mogą posiadać różne płaszczyzny podziału.
F	Ziarenkowiec (Monococcus)	Micrococcus luteus
B	Dwoinka (Diplococcus)	Streptococcus pneumoniae Dwoinka zapalenia płuc
C	Czwórniak (Tetracoccus)	niektóre z rodzaju Micrococcus
D	Pakietowiec (Sarcina)	Sarcina ventriculi
A	Paciorkowiec (Streptococcus)	Streptococcus pyogenes Paciorkowiec ropny
E	Gronkowiec Staphylococcus)	Staphylococcus aureus Gronkowiec złocisty

1. Formy morfologiczne komórek bakteryjnych.

Komórki organizmów należących do Prokaryota są około 10 razy mniejsze od komórek z królestwa Eukaryota. Ze względu na kształt, który jest determinowany przez ścianę komórkową, bakterie dzieli się na:

ZIARNIAKI (Cocci/s)

gronkowiec

Bakterie cylindryczne - bakterie, których ściana komórkowa nie determinuje kulistego kształtu. Nie tworzą typowych dla ziarniaków struktur, mogą być w różnym stopniu wydłużone lub poskręcane.
Formy proste
Pałeczka (Bacterium)	Escherichia coli		n
Laseczka {Bacillus)	Bacillus subtilis
Formy skręcone
Przecinkowiec (Yibrio)	Vibrio fischeri
Srubowiec (Spirillum)	Spirillium minor
Krętek (Spirochaetes)	Borrelia burgdorferi		E3

2. Sferoplasty i protoplasty.

Protoplast - jest to komórka bakteryjna całkowicie pozbawiona ściany komórkowej, uzyskiwana poprzez wystawianie bakterii G+ na działanie lizozymu. Protoplast, w odpowiednich warunkach środowiska jest w stanie przeżyć, należy zapewnić mu między innymi izotoniczny roztwór. Po utraceniu ściany komórkowej w wyniku strawienia przez lizozym protoplast zawsze przybiera formę kulistą - niezależnie jaką formę morfologiczną miała bakteria.

Sferoplast - jest to komórka bakteryjna G- z pozostałościami osłon komórkowych, które w większości zostały strawione przez lizozym. W przypadku tej grupy bakterii, jeśli chcemy podziałać lizozymem na ścianę komórkową, należy wykorzystać EDTA (usuwa jony wapniowe), który powoduje przedostanie się lizozymu do przestrzeni periplazmatycznej i strawienie mureiny. Sferoplasty również przyjmują formy kuliste, ze względu na brak ciągłości ściany komórkowej.