3582469053

MAKROEKONOMIA

PRODUKT KRAJOWY BRUTTO

Produkt krajowy brutto - syntetyczna miara wartości produkcji wytworzonej w gospodarce w ciągu roku.

Istnieją trzy sposoby pomiaru działalności gospodarczej

(1)    METODA SUMOWANIA PRODUKTÓW Sumowanie wartości produktów i usług wytworzonych w kraju

(2)    METODA SUMOWANIA DOCHODÓW sumowanie dochodów powstałych przy jego wy twa rzaniu

(3)    METODA SUMOWANIA WYDATKÓW sumowanie wydatków ponoszonych na zakup wytworzonych produktów i usług

Dobra finalne-dobra nabywane przez ostatecznego użytkownika

a)    Dobra inwestycyjne - nie zużywają się w całości w jednym cyklu wytwórczym

b)    Dobra pośrednie - są w całości zużywane przez przedsiębiorstwa przy wytwarzaniu innych produktów

Wartość dodana - przyrost wartości dóbr będący rezultatem danego procesu produkcji. Oblicza się ją przez odcięcie od wartości dóbr wytwarzanych w danym przedsiębiorstwie sumy kosztów rzeczowych czynników produkcji zużytych przy wytwarzaniu tych dóbr.

Produkt narodowy brutto - jest miarą łącznych dochodów osiąganych przez obywateli danego kraju, niezależnie od miejsca świadczenia usług przez czynniki produkcji. PNB jest równy PKB powiększonemu o dochody netto z tytułu własności za granicą.

Amortyzacja - odzwierciedla równowartość zużycia się zasobu kapitału w danym okresie

II. DETERMINANTY PKB - MODEL KEYNSOWSKI

Produkcja potencjalna - produkcja, którą można by wytworzyć w gospodarce, gdyby racjonalnie wykorzystać wszystkie czynniki produkcji

Produkcja faktyczna - oznacza produkcję rzeczywiście wytwarzaną w gospodarstwie

Agregatowy popyt - łączna ilość towarów, jaką nabywcy decydują się zakupić w danych warunkach. Natomiast agregatowa podaż oznacza łączną ilość towarów, jaką producenci decydują się wytworzyć w danych warunkach i dostarczyć na rynek

Agregatowa podaż zależy przede wszystkim od trzech czynników: od zasobów czynników produkcji i efektywności ich wykorzystania, od ogólnego poziomu cen towarów oraz od kosztów produkcji ponoszonych przy wytwarzaniu towarów.

Keynesisci odrzucają przekonanie neoklasyków o doskonałej giętkości cen i dużej skuteczności działania mechanizmów rynkowych. Ich zdaniem, mechanizmy rynkowe i leżące u ich podstaw zmiany cen nie są w stanie zagwarantować produkcji w pełni wykorzystującej czynniki wytwórcze.