3582469148

KLASYFIKACJA GRUNTÓW BUDOWLANYCH. IJZIARNIENIE GRUNTÓW:

Mechanika gruntów jest to nauka o fizycznych i mechanicznych właściwościach gruntów oraz o zmianach, jakim podlega ośrodek gruntowy wskutek zmiany warunków obciążenia lub wpływów

zewnętrznych. Mechanika gruntów jako nauka bierze swoje początki w XVIII wieku, kiedy Charles Coulomb (1736-1806) napisał i opublikował w 1773 r. pierwszą pracę poświęconą gruntom.

Nowoczesna mechanika gruntów związana jest z osobą Karla Terzaiihieuo (1883-1963), który w swoim dziele Erdbaumechanik auf bodenphysikalischer Grundlage (Mechanika gruntów i jej

podstawy fizyczne) w 1925 r. sformułował i podał propozycje rozwiązań podstawowych zadań, jakimi zajmuje się do dziś mechanika gruntów.

W Polsce pierwsza naukowa praca o gruntach, to dysertacja doktorska inż. Czesława Rusina Badania laboratoryjne gruntu jako elementu budowli, obroniona w 1939 r.

Mechanika gruntów jest ściśle związana z naukami ścisłymi, takimi jak: wytrzymałość materiałów, teoria sprężystości i plastyczności, mechanika ośrodków rozdrobnionych, hydraulika z jednej strony, zaś z drugiej z naukami przyrodniczymi, w tym głównie z geologią, gdyż podstawowym obiektem zainteresowania mechaniki gruntów są produkty rozpadu i przemian skał, znajdujące się w wierzchnich warstwach skorupy ziemskiej, czyli -grunty.

Grunt budowlany - jest to część skorupy ziemskiej mogąca spółdziałać z obiektem budowlanym, stanowiąca jego element lub służąca jako tworzywo do wykonywania z niego budowli ziemnych.

Podłoże budowlane - strefa, w której właściwości gruntów mają wpływ na projektowanie, wykonywanie i eksploatację budowli.

UZIARNIENIE GRUNTÓW BUDOWLANYCH

Grunty budowlane wykazują dużą zmienność, jeżeli idzie o uziarnienie. Rozmiary ziaren i cząstek tworzących szkielet gruntów, które spotykamy na terenie Polski są bardzo zróżnicowane, od kamieni o wymiarach powyżej lOOmm we frakcji kamienistej do cząstek frakcji iłowej o rozmiarach poniżej 1 pm.

Pomiędzy tymi wymiarami mieści się cała gama cząstek i ziarn należących dofrakcji pyłowej, piaskowej i żwirowej. Znajomość składu ziarnowego gruntu, zawartości poszczególnych frakcji, jest

niezbędna dla sklasyfikowania gruntu, gdyż uziarnienie jest jednym z podstawowych kryteriów klasyfikacyjnych, ale także m. in. dla ustalenia jego właściwości filtracyjnych, ściśliwości, wytrzymałości na ścinanie itp.

W celu ustalenia składu granulometrycznego badanego gruntu należy wykonać ocenę uziarnienia jednym z dwu podstawowych sposobów (a niekiedy oboma tymi metodami); są to:

-    analiza sitowa,

-    analiza sedymentacyjna.

ANALIZA SITOWA

Analizę sitową stosuje się do gruntów, których szkielet składa się w przewadze z ziaren o średnicach większych niż 0,06 mm, a więc do żwirów, pospółek, piasków grubych, średnich i drobnych, czyli do gruntów niespoistych (z wyjątkiem piasku pylastego). Podstawowym celem badania jest ustalenie nazwy gruntu. Analiza sitowa polega na mechanicznym rozdzieleniu badanego gruntu na frakcje przez przesiewanie przy pomocy zestawu sit o