1060440781

MONIKA MARKISZ

W wykonaniu przekazanego upoważnienia Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego wydał w dniu 29 września 2011 r. rozporządzenie w sprawie przeprowadzania audytu zewnętrznego wydatkowania środków finansowych na naukę (Dz.U. nr 207, poz. 1237). Co istotne, audytor jest obowiązany zachować poufność i nie naruszać tajemnic audytowanych podmiotów w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. W związku z tym przeprowadzenie audytu zgodnie z prawem wymaga od audytora znajomości ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jedn. Dz.U. z 2003 r., nr 153, poz. 1503 ze zm.). Rozporządzenie weszło w życie z dniem 2 października 2011 r.

Audyt zewnętrzny w Polskiej Akademii Nauk jest przeprowadzony na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz.U. nr 96, poz. 619). Audyt Polskiej Akademii Nauk jest przeprowadzany raz na 4 lata i obejmuje działalność Kancelarii Akademii.

7. KRAJOWE STANDARDY RACHUNKOWOŚCI

W sprawach nieuregulowanych przepisami ustawy o rachunkowości, przyjmując zasady (politykę) rachunkowości, jednostki mogą stosować krajowe standardy rachunkowości wydane przez Komitet Standardów Rachunkowości. W przypadku braku odpowiedniego standardu krajowego jednostki inne niż wymienione w art. 2 ust. 3 mogą stosować MSR. Wynika to z art. 10 ust. 3 ustawy o rachunkowości. Uprawnienie jednostki do odwołania się - z powodu braku szczegółowych uregulowań w ustawie o rachunkowości - do krajowych i międzynarodowych standardów rachunkowości wynika z faktu, że zawarte w ustawie regulacje nie uwzględniają wszystkich możliwych rozwiązań, przypadków szczególnych i zmian zachodzących w gospodarce, które wymagają skodyfikowania w celu prawidłowego ich ujęcia w księgach rachunkowych i zaprezentowania w sprawozdaniach finansowych jednostek. Takie sformułowanie wskazuje na następującą hierarchię przepisów o rachunkowości:

1)    ustawa o rachunkowości i rozporządzenia wykonawcze do niej;

2)    krajowe standardy rachunkowości wydane przez krajowy Komitet Standardów Rachunkowości, powołany przez ministra właściwego do spraw finansów

publicznych rozporządzeniem wykonawczym;

3)    Międzynarodowe Standardy Rachunkowości.

Użyte przez ustawodawcę określenie, że „jednostka może stosować”, nie wskazuje wyraźnie, iż należy stosować krajowe czy międzynarodowe standardy. W praktyce oznacza to, że przy rozwiązywaniu zagadnień nieuregulowanych przepisami ustawy o rachunkowości wykładnię powinny stanowić krajowe standardy rachunkowości, a do czasu ich wydania - Międzynarodowe Standardy Rachunkowości.