POLONICA XXXIV PL ISSN 0137-9712
(Po)nowocześnie — o socjolekcie studenckim Socjolekt studencki?
Badania nad socjolektami sytuują się w kręgu problematyki często podejmowanej przez językoznawców, socjologów czy politologów. Duże zainteresowanie odmianami socjalnymi języka uwidacznia się w mnogości opracowań tego zagadnienia, które powstały w ostatnim dziesięcioleciu1. W obliczu tych badań nadal obserwuje się zainteresowanie badaczy odmianami języka, które charakteryzują grupy skupiające ludzi młodych — uczniów, hip-hopowców, paralotniarzy, kibiców sportowych (głównie piłkarskich), a także studentów. Ta ostatnia grupa wydaje się ciekawym polem badawczym2 także z uwagi na to, że status socjolektu studenckiego bywa przez samych studentów podważany. Badania prowadzone przez Ewę Kołodziejek (2002; 2005) sprawiły, że pytanie o to, czy gwara studencka to fakt czy mit, występujące w tytule jednego z artykułów stało się impulsem do przyjrzenia się tej odmianie języka, a dokładniej jej wyimkowi, czyli językowi studentów uczelni poznańskich.
Od 2009 roku prowadzimy badania ankietowe nad socjolektem studenckim poznańskich żaków uczących się na uczelniach poznańskich — zarówno państwowych, jak i prywatnych. Ankietowani są głównie studenci studiów stacjonarnych I i II stopnia, jednak z uwagi na to, że w języku studentów I roku studiów licencjackich odnajdujemy najmniej jednostek związanych z odmianą studencką, ankiety prowadzone są wśród studentów z wyższych roczników. Dotyczą one wybranych elementów rzeczy-
Pędzich 2012a, 2012b; Ruta, Wrześniewska-Pietrzak 2013a, 2013b, 213c. Potwierdzeniem zainteresowania odmianami socjalnymi języka może być także konferencja doktorancko-stu-dencka „Odmiany zawodowe i środowiskowe polszczyzny”, która odbyła się w marcu 2011 roku w Instytucie Filologii Polskiej UAM, a jej głównym organizatorem było Koło Miłośników Języka UAM.
Badania nad socjolektem studenckim prowadzone były m.in. przez: D. Bartol (1972,1981), D. Buttler (1959, 1973), D. Dziadosz (2008), E. Kołodziejek (2002, 2005), M. Zarębinę (2002), M. Zarębinę, K. Gą-siorek (2005).