3236689689

3.1.    Podstawy projektowania cyfrowych układów kombinacyjnych

3.1.1.    Wstęp

Każdy układ cyfrowy można przedstawić jako „czarną skrzynkę” (blok) z określoną liczbą wejść i wyjść. Sygnały wejściowe i wyjściowe są sygnałami dwójkowymi (binarnymi), tj. przyjmują jedną z dwóch wartości: zero lub jeden. Kombinacja wartości sygnałów wejściowych danego układu nazywana jest słowem wejściowym, stanem wejściowym, wektorem wejściowym albo wzbudzeniem układu, natomiast kombinacja wartości sygnałów wyjściowych — słowem (wektorem) wyjściowym, stanem wyjść albo odpowiedzią układu. Działanie układu opisuje się zależnością między zbiorem słów wejściowych i zbiorem słów wyjściowych. Wyróżnia się dwie klasy układów:

—    układy kombinacyjne, dla których stan wyjść w każdej chwili jest jednoznacznie określony przez stan wejść,

—    układy sekwencyjne, dla których stan wyjść w danej chwili zależy od stanu wejść w tej chwili oraz od stanu wejść w chwilach poprzednich.

W tym rozdziale przedstawiono jedynie układy kombinacyjne. Omówiono sposoby ich opisu, podstawowe prawa algebry Boole’a i funkcje boolowskie opisujące zależność pomiędzy elementami zbioru słów wejściowych i elementami zbioru słów wyjściowych. Przedstawiono metody projektowania układów kombinacyjnych oraz najpowszechniej stosowane standardowe układy. Na koniec przedstawiono zasady budowania układów cyfrowych za pomocą układów programowanych.