3236692118

limach obrony. Wojska polskie poniosły ogromne straty i musiały opuście zajmowane pozycje.

Polskie naczelne dowództwo podjęło decyzję o zorganizowaniu nowych pozycji obronnych w oparciu o linię Narwi, Wisły i Sanu, jednak nie udało się ich utrzymać.

Perspektywę klęski Polski w drugiej połowie września odsunęła w czasie kontrofensywa nad Bzurą - największa bitwa wojny obronnej 1939 roku, która w pierwszej fazie przyniosła sukcesy stronie polskiej.

Tymczasem w dniu 17 września 1939 r. Polskę zaatakowała zdradziecko Armia Czerwona, łamiąc podpisane wcześniej umowy międzynarodowe.

W drugiej połowie września 1939 r. głównym ośrodkiem polskiego oporu stała się Warszawa. Jednak w obliczu wyczerpania środków bojowych i naporu wroga w dniu 28 września stolica skapitulowała, dzień później poddał się twierdza Modlin, a w dniu 2 października - Hel. Ostatnim akordem wrześniowo-październikowych bojów była bitwa pod Kockiem stoczona przez Samodzielną Grupę Operacyjną „Polesie”.

We wrześniu 1939 r. Polska w osamotnieniu musiała stawić czoło dwóm najeźdźcom. Wojsko Polskie poniosło poważne straty, zadało również wiele strat agresorom. Przegrana nie oznaczała jednak, iż Polska ugięła się pod hitlerowskim i sowieckim jarzmem. Polacy zarówno w kraju, jak i za granicą, podjęli walkę o wolną i niepodległą Rzeczpospolitą.

Dzień Podziemnego Państwa Polskiego - 27 września

Dzień Podziemnego Państwa Polskiego obchodzony w dniu 27 września. Został ustanowiony uchwałą Sejmu RP z dnia 11 września 1998 r. Wyrażała ona „szczególną wdzięczność i szacunek twórcom, ofiarnym działaczom podziemnych struktur Państwa Polskiego, a także tym wszystkim, którzy w wyjątkowo trudnych warunkach, z narażeniem własnego życia walczyli o niepodległość”

W oblężonej Warszawie powstała w nocy z 26 na 27 września 1939 r. tajna organizacja - Służba Zwycięstwu Polski (SZP). Od 1998 r. data ta obchodzona jest jako Dzień Podziemnego Państwa Polskiego, upamiętniający fenomen, jakim była najsprawniejsza struktura konspiracyjna w okupowanej Europie. Dowódcą SZP został gen. bryg. Michał Tokarzewski-Karaszewicz - oficer Legionów i Polskiej Organizacji Wojskowej, zaufany dowódca z kręgu elity sanacyjnej, a szefem sztabu został płk. Stefan Rowecki.

Głównym celem organizacji była walka o wyzwolenie Polski w granicach przedwojennych, środkiem do tego miało być stworzenie konspiracyjnych struktur wojskowych i administracyjnych.

SZP nie działała długo - 13 listopada 1939 r. gen. Władysław Sikorski rozwiązał organizację, na jej miejsce tworząc Związek Walki Zbrojnej. Komendantem Głównym SZP został przebywający na Zachodzie gen. Kazimierz Sosnkowski. Gen. Tokarzewski-Karaszewicz został komendantem ZWZ we Lwowie. W marcu 1940 r. został aresztowany przez NKWD w czasie przechodzenia przez granicę niemiecko-radziecką. W czerwcu 1940 r. miejsce Sosnkowskiego zajął gen. Stefan Rowecki