3307665620

208 SPRAWOZDANIA

sytet Eichstatt-Ingolstadt w Niemczech, Wydział Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku, Centrum Wspierania Aktywności Lokalnej, Wyższa Szkoła Nauk Społecznych „Pedagogium” w Warszawie, Wydział Pedagogiczny Uniwersytetu Jana Komeńskiego w Bratysławie. Za nazwami instytucji oraz propozycjami tematycznymi, zbiorem raportów na temat zjawisk zagrażających człowiekowi i idei sprawiedliwości społecznej, kryło się wiele nazwisk osób znaczących dla organizacyjnych działań przedzjazdowych. Spiritus movens V Zjazdu Pedagogów Społecznych był niezaprzeczalnie prof. Tadeusz Pilch, któremu pomocą służył zespół pracowników Zakładu Pedagogiki Społecznej UwB, funkcję sekretarza pełnił dr Tomasz Sosnowski.

Należy nadmienić, że zjazd był zorganizowany we współpracy finansowej i organizacyjnej, ale w autonomii programowej¹ z partnerami - kierownictwem projektu (prof. Jerzy Surzykiewicz i dr Marek Kulesza) „Coaching społeczny. W poszukiwaniu efektywnych form wsparcia osób w trudnych sytuacjach życiowych”.

Celowość organizowania zjazdu uzasadniają zjawiska obecne w życiu społecznym człowieka. „Wielu argumentów za pilnością odbycia zjazdu pedagogów społecznych już teraz dostarczają raporty opublikowane w pierwszym tomie materiałów zjazdowych. Polska niechlubnie jest liderem w realizacji reakcyjnego, neoliberalnego systemu społecznego. To uzasadnia alarm. Celem więc jest najpierw diagnoza stanu społecznej rzeczywistości i zagrożeń wyłaniających się z polityki społecznej naszego państwa. Stosownie do tego musimy zastanowić się nad filozofią pracy społecznej, organicznej. Musimy przezwyciężyć ułomności naszego humanistycznego myślenia, polegającego na zrównoważonym balansowaniu między aprobatą a nieśmiałą kry-tyką”².

Mottem zjazdu były słowa Janusza Korczaka: „Nie możemy zostawić świata takim, jaki jest!”. Hasło to - jak stwierdził prof. T. Pilch - było trwałym elementem myślenia i strategii działania poprzednich pokoleń pedagogów społecznych. Według opracowania Wiesława Theissa, pierwszy Ogólnopolski Zjazd Pedagogów Społecznych miał miejsce w Warszawie w lutym 1937 r. i został zorganizowany z okazji jubileuszu czterdziestolecia pracy naukowej prof. Heleny Radlińskiej. Drugi zjazd odbył się na Uniwersytecie Łódzkim w maju 1947 r., również z okazji jubileuszu prof. Heleny Radlińskiej, tym razem pięćdziesięciolecia pracy. W 1957 r. w kwietniu miał miejsce trzeci zjazd pedagogów społecznych. Jego formalnym przyczynkiem była 50. rocznica powstania Wolnej Wszechnicy Polskiej, ale istotą było podjęcie refleksji wobec przemian nadchodzących po październiku 1956 r. Czwarty zjazd przypadł również na czasy intensywnych transformacji i ruchów społecznościowych, odbył się na Uniwersytecie Warszawskim w listopadzie 1981 r., jego organizatorem był prof. T. Pilch wraz z pracownikami Katedry Pedagogiki Społecznej UW³.

1

   T. P i 1 c h, Słowo wstępne, „Pedagogika Społeczna” 12(2013), nr 3(49), s. 6.

2

   Tamże.

3

W. T h e i s s, O zjazdach pedagogów społecznych (1937-1981), w: Zagrożenia człowieka i idei sprawiedliwości społecznej. V Zjazd Pedagogów Społecznych, red. T. Pilch, T. Sosnowski, t. I, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Żak” 2013, s. 27-41.