Dokładny przebieg rehabilitacji, którą obejmowany jest pacjent, zależy od wskazań lekarskich. Lekarz określa częstotliwość zabiegów zgodnie z potrzebami zdrowotnymi chorego.
Przebieg rehabilitacji ujęty jest w trzech kategoriach.
Kategoria medyczna:
- badanie, ocena fizyczna i medyczna, kinezyterapia i fizykoterapia,
- terapia zajęciowa, psychoterapia,
nadzór lekarski nad odpowiednimi zajęciami.
Kategoria psychosocjalna: badanie i ocena,
- poradnictwo osobiste,
- służba socjalna,
- psychometria,
- nadzór psychiatryczny.
Kategoria zawodowa: ocena zawodowa, poradnictwo zawodowe, wstępna orientacja zawodowa,
- szkolenia zawodowe,
- umieszczenie w zakładach pracy.
Jeżeli w taki sposób będziemy rozumieć przebieg rehabilitacji, to nie zapomnimy, że niezbędnym jej elementem jest zasada normalizacji, czyli zaplanowanie i podejmowanie takich działań, które przygotowują rehabilitowaną osobę do uczestnictwa w tak zwanym normalnym życiu. Nie abstrahując od ograniczeń wypływających z danej niepełnosprawności, należy podjąć wszelkie wysiłki, aby niepełnosprawny zarówno przez okoliczności życia, uniemożliwiające mu jakiekolwiek inne zachowanie, jak i poprzez negatywne nastawienie psychiczne, nacechowane brakiem postawy aktywnej i rezygnacją z walki o poprawę stanu zdrowia i okoliczności życia. Analizując skuteczność rehabilitacji należy wziąć pod uwagę psychospołeczne uwarunkowania skuteczności procesu rehabilitacji.
Sytuacja problemowa osoby niepełnosprawnej ma dwa wymiary: obiektywny i subiektywny.
Pierwszy sprowadza się do działania jednostki niepełnosprawnej w środowisku, drugi zaś odnosi się do jej przeżyć psychicznych oraz do definiowania przez nią sytuacji problemowej.
Te same czynniki, które określają realizację psychologiczną na somatyczne uszkodzenie organizmu, decydują również o skuteczności rehabilitacji. Nie tylko samouszkodzenie, ale i psychologiczna na nie reakcja określają ważność i zakres sytuacji problemowych, do których będzie predysponowana jednostka niepełnosprawna.
Skuteczność rehabilitacji psychologicznej zależy od wielu czynników:
1. Im młodszy wiek osoby niepełnosprawnej, tym chętniej będzie uczestniczyć w procesie rehabilitacji.
2. W im wcześniejszym wieku dochodzi do kalectwa, tym skuteczniejsze są oddziaływania rehabilitacyjne.
3. Osoby znajdujące się w związku małżeńskim chętniej poddają się oddziaływaniom rehabilitacyjnym niż w stanie wolnym.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
14