POLSKA AKADEMIA NAUK • INSTYTUT NAUK PRAWNYCH ZAKŁAD KRYMINOLOGII
Piotr Stępniak ■
W artykule zostaną przedstawione wyniki badań nad ocenami systemu programowanego oddziaływania formułowanymi przez więźniów. Z systemem tym, wprowadzonym do praktyki penitencjarnej przez kodeks karny wykonawczy z 6 czerwca 1997 r., wiązano duże nadzieje. Miał on bowiem stanowić nowoczesną propozycję oddziaływań wychowawczych, opartych na współpracy skazanych z personelem więziennym, przy jednoczesnym aktywnym uczestnictwie tych pierwszych w jej realizacji. Istotą systemu jest negocjowanie indywidualnych programów oddziaływań oraz dobrowolne zobowiązanie ze strony skazanych, biorących udział w takich negocjacjach, do ich respektowania Chodzi tu o wymuszenie aktywności skazanych poprzez danie im określonego czasu na wykonanie szczegółowych zadań przewidzianych w programie. System programowanego oddziaływania stwarza zatem szansę indywidualnego doboru środków oddziaływania na skazanych w celu efektywniejszego wpływu na zmianę ich postaw, kształtowania poczucia odpowiedzialności, tym samym więc powstrzymania od powrotu do przestępstwa
System programowanego oddziaływania jest jednym z trzech systemów wykonania kary pozbawienia wolności przewidzianych przez kodeks karny wykonawczy z 6 czerwca 1997 r. Istotą tego systemu jest oddziaływanie wychowawcze
Dwa pozostałe to system zwykły oraz terapeutyczny (art. 81 kkw). Przepisy kkw nie przewidują wykonywania kary pozbawienia wolności poza systemami. Por. Z. Hołda, K. Postulski, Kodeks karny wykonawczy. Komentarz, Gdańsk 1998, s. 238.