4130651722

wach z zakresu prawa pracy w polskim porządku prawnym i ustalić hierarchię ich stosowania. Po drugie, sprecyzować samo pojęcie sprawy z zakresu prawa pracy, w których występuje problem ustalenia właściwości sądów. Po trzecie wreszcie, omówić poszczególne podstawy (łączniki) jurysdykcyjne, które wskazują, że sądom polskim przysługuje kompetencja do rozpoznania sprawy.

Cele pracy i kolejność prezentacji poszczególnych zagadnień podyktowane są wnioskami z prostego stanu faktycznego, w którym do sądu polskiego wniesiono sprawę pozostającą w związku z wykonywaniem pracy w ramach zatrudnienia pracowniczego, w której należy zbadać jurysdykcję krajową. W pierwszej kolejności powinno się ustalić, na jakiej podstawie prawnej rozstrzyga się o kompetencji sądów. Następnie konieczne jest określenie, czy przedmiotowa sprawa jest sprawą z zakresu prawa pracy, co będzie uzasadniało stosowanie odmiennych reguł niż ogólnych. Wreszcie należy zdecydować, która z podstaw jurysdykcyjnych wskazuje sądy polskie, co uzasadnia możliwość rozpoznania sprawy.

Wskazane cele rozprawy wpłynęły na jej strukturę. W rozdziale I przedstawiono najważniejsze informacje na temat jurysdykcji krajowej jako instytucji procesu cywilnego. Dalsza część poświęcona jest źródłom przepisów jurysdykcyjnych, które ustanawiają szczególne regulacje dotyczące spraw z zakresu prawa pracy. Ze względu na istnienie kilku aktów tego rodzaju konieczne było określenie wzajemnej relacji pomiędzy nimi, czyli ustalenie pierwszeństwa w stosowaniu w polskim porządku prawnym. Tym bardziej, że sprawy pracownicze nie są w analizowanych aktach regulowane identycznie.

Najwięcej uwagi poświęcono charakterystyce rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz. Urz. WE L 12 z 16.01.2001, s. 1) zwanego również „Bruksela I”, w którym osobna sekcja 5 poświęcona jest jurysdykcji dla indywidualnych umów o pracę. Uzasadnieniem powyższego jest fakt, że rozporządzenie jako akt prawa unijnego obejmuje największą liczbę postępowań w sprawach pracowniczych. W zakresie ustalania jurysdykcji krajowej sądów polskich w sprawach cywilnych jest to regulacja podstawowa i najważniejsza. Okoliczność ta ma konsekwencje dla kształtu całej struktury pracy. W ramach omówienia przesłanek, których spełnienie uzasadnia możliwość stosowania tego aktu, szczególnie interesujące okazało się określenie, czy podstawy z rozporządzenia mogą wskazywać właś-