W. Serafiński, E. Wielgus-Serafińska 'Zwierzęta świata: ssaki', PWN Warszawa 1988
4. Jak rozpoznać wiek zwierząt?
Z wiekiem podstawowej zmianie ulegają rozmiary ciała. Najprostszym sposobem na ocenę wieku zwierzęcia jest ocena jego wielkości. Najczęściej młode zwierzęta są małe, im starsze tym większe. Wiele zwierząt podczas wzrostu podlega drastycznym przemianom.
Jeżeli mamy do czynienia ze zwierzęciem futerkowym, wiek możemy ocenić po stanie futra. Futerko młodych jest bardzo miękkie i delikatne. Z wiekiem robi się coraz twardsze i grubsze. Z biegiem lat mogą pojawiać się również siwe włosy.
U starszych zwierząt może też występować niekompletne uzębienie.
Zdrowe, młode zwierzęta powinny mieć oczy przejrzyste i wyraźne, bez żadnego przymglenia. Oczy starszych robią się mętne jak również często łzawią.
Kolejną wskazówką może okazać się zachowanie. Zazwyczaj młode zwierzęta są bardzo aktywne, ruchliwe, chętnie się bawią. Starsze natomiast nie wykazują szczególnego zainteresowania zabawą.
Opracowanie: Magdalena Sikora
Źródła:
• Britannica encyklopedia szkolna tom 4 wyd. Kurpisz Poznań 1999 5. Do czego zwierzętom potrzebna jest sierść?
Sierść to bez wątpienia cecha charakterystyczna większości ssaków. Mówiąc prostym językiem, są to ich włosy. U poszczególnych gatunków sierść wykształciła się w różny sposób, w zależności od środowiska przyrodniczego w jakim zwierzęta żyły. Pełni funkcję ochronną przed urazami skóry, zapobiega też utracie ciepła lub przegrzaniu (odbija część promieni słonecznych) co pozwala zwierzęciu utrzymywać stałą temperaturę ciała.
Obserwując różne gatunki zwierząt możemy zauważyć, że każde z nich posiada innego rodzaju sierść. U większości gatunków sierść składa się z dwóch rodzajów owłosienia. Rozróżniamy sierść długą i krótką. Grube i twarde włosy sierści nazywane są szczeciną, występującą przede wszystkim u dzika i świni domowej. Dzięki swym właściwościom, szczecina była kiedyś wykorzystywana do produkcji szczotek i pędzli. Długą sierść posiadają na przykład niektóre rasy psów i kotów.