5451164949

Wj4m*    ff Twuirft - RA AWaUi MWM10, ttmmtr H

L«*Łl<l)

drBagiflJaw WAjcLk, QSJ1,2D2D - nfrwiiUŻ *njt forto^ow,    <V*akm J&yka, Itosyaay roekamt

K, Pawłmwki, Z&ya lflgiid, WBBm 21] 12; Z ZjanMjfc, Za^pła jwfctIMa, Wargowa J00J; 31 Jh^ujaŁi, Logka Twta j icfuta Jtoib*fcŁ J000; A iyawHc, tJmiMJipa £ ba&i Warnom 3003, 8. Sokołowski logika w roBfonahym O^ałmt: &vtosav*fitio praktyce**, Warkom 3003, T Kotoński, Wypady a haki Warnom I9BS; L.    Logika, Tarnów I99S, J. Przybytowski Logika * og/Uną mttKhhgHt wt Gdafck

3001, S. WSfBhki, ffyUa&ahaikrzehKBtf&iteorBwjttky Warszaw* 3003

Ognniczony cas wykłidu onz ćwiczeń spmwii* że możliwe jat pradstiwieme jedynie pewnego arysu pradmiotu okrrflinego, jiko logiki, Specyfiki studiów upoważnił ponidto do spój ranii ni ten wykłid z perspektywy ralnyeh potrzeb pedigogi, Dlitcgo wykłid o bej mówił będzie nie tylko elementy logiki formilnej {logiki w sensie ścisłym}, lecztikże elementy semiotyki i ogólnej metodologii niuk {logiki w sensie po weiinnym}.

Termin logiki pojiwii się w ziginionym dziele Demokryk {460-371} O ^trawach hucznych, czy& kanon, Aiystotela stosowił rnzwę diilektyki, uznijąe a jej twórcę Zenoni z Ela, logiki byli atem patizegini jiko umiejętność spekulacji słownej stosowniej pi elatćw, Stoicy upowsachnili termin diilektyki, jiko odnosący się do g»g*riwiwń logicznych, podobnie jik mtorzy średniowieczni. Dopiero w wieku Xm po odkryciu dzieł Arystoteles ni    termin logiki ziczął się upowsachniić, chociiż ostitecznie stiło

się to w wieku XVŁ Termin logiki flormilni wprcwidził Kint {1724-1304}, rnzywijąc przy jego pomocy „dotychcasowy skalny system logiki, którego ośrodkiem byli Eylogistyki" [Kotirhański, s, 3],

Dyscypliny wchodzące w skłid logiki w przedstiwionym ujęciu ehinkteryząje to, że „zijmąją się s»gmdnieniŁTni₁ które w ten czy inny sposób dotycz} form spriwnego myślenii" [Ziembiński, 5], Jik precyzyjnie ujmuje to Ziembiński, iby spriwnie myśleó nileży „przede wsystkim umieć jisno i jednoznicznie formułowió swoje myśli w słowich, zdiwió sobie spriwę z tego, w jiki sposób wypowiedzi służę do opisywinii świitn, wynżinii niszych przeżyć, sugerowinii innym określonego postępowinii" [Ziembiński, 5], Sprostinie temu celowi umożliwił wiedzi wchodząca w akra; semiotyki, ktćn ajmąje się znikimi w ogóle, nis interaowió będę jednik pigwie wszystkim zniki językowe; logtet formalne] będący „nauką o związkich zachodzących między pmwdziwośeią czy tik żywością jikichś aiiń a względu ni ich budowę {formę strukturę}, W szczególności o związku wynikinii jednych aiiń z drugich" [Ziembiński, 6]; ogtinej metodologii nauk ajmąjącej się „metodami >spoBobami< postępowinii Etosowinymi w zikraie pozruwinii świiti, i przede wsystkim spaobimi ipmtiiiMi^ czyli wykizywinii priwdziwości wypowiidinych praż ni twierdań" [Semhóński, 6],

Semiotyka

Nizwi semiotyki pochodzi od temitu - sem - występującego w grece w tikich słowichjik; semiino - swmts^, semiinon - anil^ semeirion - ozniki i innych. Po ruzwę semiotyki sięgnął już John Locke w 1690 używijąc jej dli teorii, ktćn ajmąje się rozwiżiniem "natury zników, którymi posługuje się nisz umysł, pngnąc lepiej późnić oticające nis rzeczy i innym prakiać ruszą o nich wied^" [7, Pelc, Wstęp do semiotyki, Wiedzi Powszechni, Wiraiwi 1934, es. l3n],

Swnintyki ikkdl się Z 3 n«tępil]ęftvfth riaii^ów

i