PROFESOR JAN SZMELTER W POCZĄTKOWYM OKRESIE SWOJEJ PRACY NAUKOWEJ ZWIĄZANY BYl Z POLITECHNIKĄ ŁÓDZKĄ GDZIE W 1946 UZYSKAŁ STOPIEŃ MAGSTRA INŻYNIERA MECHANIKA, A W 1950 DOKTORA NAUK TECHNICZNYCH W LATACH 1946-1966 PRACOWAŁ W SWOJEJ MACIERZYSTEJ UCZELNI PRZECHODZĄC PRZEZ KOLEJNE SZCZEBLE PRACOWNIKA NAUKOWEGO I DYDAKTYCZNEGO W1954 OTRZYMAŁ TYTUŁ PROFESORA NADZWYCZAJNEGO,
A W1965 PROFESORA ZWYCZAJNEGO.
OD ROKU 1966 PRACOWAŁ W WOJSKOWEJ AKAOEMII TECHNICZNEJ, KIERUJĄC KATEDRĄ MECHANIKI TEORETYCZNEJ I WYTRZYMAŁOŚCI MATBUAŁÓW. OBSZAREM ZAINTERESOWAŃ NAUKOWYCH PROFESORA BYŁA MECHANIKA TEORETYCZNA I STOSOWANA. A ZWŁASZCZA ZASTOSOWANIE METOO NUMERYCZNYCH W MECHANICE I TEORII KONSTRUKCJI.
W 1958 ROKU, NA SYMPOZJUM IUTAM W WARSZAWIE, PODAŁ ZASADY METODY ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH CZYLI METOOĘ TWORZENIA RÓWNAŃ DO ROZWIĄZYWANIA PŁASKICH PROBLEMÓW TEORII SPRĘŻYSTOŚCI. PRZEDSTAWIONA WTEDY PRACA JEST CYTOWANA W LITERATURZE ŚWIATOWEJ JAKO ZAWIERAJĄCA JEDNO Z NAJWCZEŚNIEJSZYCH SFORMUŁOWAŃ PROBLEMU.
W LATACH 1966-1970 W WAT, WEDŁUG KONCEPCJI PROFESORA, ZOSTAJE OPRACOWANY PRZEZ ZESPÓŁ KATEDRY MECHANKI TEORETYCZNEJ I WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW PIERWSZY W KRAJU SYSTEM PROGRAMĆW DO ANALIZY STATYSTYCZNEJ KONSTRUKCJI PRĘTOWYCH, POWŁOKOWO-PRĘTOWYCH I TARCZ, ANAUZY PROBLEMÓW DRGAŃ WŁASNYCH I WYMUSZONYCH RÓŻNYCH KONSTRUKCJI, ROZCHODZENIA SIĘ FAL SPRĘŻYSTYCH W TARCZACH ORAZ USTALONYCH I NIEUSTALONYCH PRO6Ł0WÓWTERMOSPRĘŻYSTOŚCI.
PROFESOR PROW4CZIŁ SZEROKĄ DZIAŁALNOŚĆ NAUKOWĄ I ORGANIZACYJNĄ W KOMITECIE MECHANIKI PAN ORAZ W POLSKIM TOWARZYSTWIE MECHANIK) TEORETYCZNEJ I STOSOWANEJ. STWORZYŁ I ROZWIJAŁ ZESPÓŁ ZASTOSOWAŃ METOO KOMPUTEROWYCH W MECHANICE
PLONEM JEGO DZJAŁANOŚO NAUKOWEJ BYŁO OKOŁO 50 PUBLIKACJI W CZASOPISMACH NAUKOWYCH ORAZ 20 MONOGRAR I POORĘCZNIKÓW.
JEGO WYRÓŻNIAJĄCA SIĘ PRACA NAUKOWA I PEDAGOGICZNA BYŁA WIELOKROTNIE UHONOROWANA NAGRODAMI POLSKIEJ AKADEMN NAUK, MINISTERSTWA NAUKI, SZKOLNICTWA WYŻSZEGO I TECH NIKŁ REKTORÓW POLfTECHMKI ŁÓDZKIEJ I WAT ORAZ OD2NACZENIAM PAŃSTWOWYMI.