Cechy architektury von Neumanna:
* rozkazy i dane przechowywane są w tej samej pamięci,
* nie da sie rozróżnić danych o rozkazów (instrukcji),
* dane nie maja przypisanego znaczenia,
* pamięć traktowana jest jako liniowa tablica komórek, które identyfikowane są przy pomocy dostarczanego przez procesor adresu,
* procesor ma dostęp do przestrzeni adresowej, dekodery adresowe zapewniają mapowanie pamięci na rzeczywiste układy.
14