7460591341

Poleski Park Narodowy

Biebrzański Park Narodowy

Utworzony: 1980 r.

Powierzchnia: 9759 ha.

Dane ogólne: Lasy zajmują ok. 49%, a wody i bagna ok. 25%. Położony jest w zachodniej części Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego, Jest parkiem o charakterze wodno-torfowiskowy m. W krajobrazie jego

charakterystyczne są bagna (6 % powierzchni) jeziora krasowe i wszystkie rodzaje torfowisk. Bogata fauna szczególnie ptaków wodnych i błotnych, rzadko występujących w Polsce żółw błotny, ze ssaków łownych łosie i wilki. Zróżnicowane i rzadkie gatunki roślinności. Osobliwość przyrodniczą stanowi 8 gatunków    roślin

owadożernych, w tym 3 gatunki rosiczek. Na terenie parku występuje 928 gat. roślin naczyniowych, w tym 60 gat. podlega ochronie gatunkowej, a 170 to gatunki rzadkie. Znajduje się tu jedno z największych stanowisk żółwia błotnego w Europie (gatunek    zagrożony

wyginięciem).    Licznie

występują ptaki (146 gat.) związane z siedliskami podmokłymi i wodnymi (żuraw, brodźce, gęś gęgawa,

puchacz i bocian czarny).

Płazy reprezentuje 12 gat., zaś wśród 35 gat. ssaków można spotkać: wydry, łosie, wilki, gronostaje, wiewiórki, a także bobry, niedawno tutaj reintrodukowane.

Utworzony: 1993 r.

Powierzchnia: 59 223 ha (największy park narodowy w Polsce).

Dane ogólne: Obszary leśne zajmują jedynie ok. 26% powierzchni, a ok. 30% to nieużytki - w rzeczywistości najbardziej wartościowy ekosystem (słynne Bagna Biebrzańskie). Park powstał na terenie największego i najbardziej naturalnego w Europie Środkowej kompleksu torfowisk. ). Jest to jeden z najcenniejszych terenów przyrodniczych w Europie, obejmujący najbardziej naturalny zespół torfowisk niskich i wysokich, położony w dolinie Biebrzy z jej dopływami, jeziorami, kanałami i rowami melioracyjnymi. Lasy zajmują ok. 53    %

powierzchni chronionej.

Obszar jest siedliskiem cennych i rzadki gatunków flory i fauny, szczególnie    ostoi

lęgowych    ptaków

wodno-błotnych i drapieżnych, saków drapieżnych oraz łosi. Reliktami roślinnymi są m.in. zarośla brzozy niskiej, bór mechowiskowy i borealne świerczyny. Dolina Biebrzy jest potencjalnym terenem uprawiania turystyki przyrodniczej. Park jest przewidziany do wpisania na listę Światowych Rezerwatów Przyrody. W dolinie Biebrzy występuje 872 gat. roślin naczyniowych, w tym 67 jest objętych w Polsce prawną ochroną gatunkową, z czego 9 zostało umieszczonych w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin jako gatunki ginące lub zagrożone wyginięciem (m.in.    szachownica

kostkowata, fiołek torfowy, wełnianeczka alpejska i wierzba borówkolistna).

Obszar parku jest przede wszystkim enklawą dla 263 gat.    ptaków

wodno-błotnych, w tym 185 gat. lęgowych, z czego 56 jest zagrożonych wyginięciem. Park jest siedliskiem 47 gat. ssaków, 12 gat. płazów, 5 gat. gadów i 37 gat. ryb.