8122750341

miarodajne. Obiektywne wydzielenie homonimów nie jest wówczas możliwe, gdyż może ono prowadzić albo do skrajnej homonimizacji wyrazów polisemicznych, albo do polisemizacji oczywistych homonimów. Zastosowane uzupełniająco, weryfikujące leksykograficzną kwalifikację leksemów, kryterium intuicji badacza korzystnie przyczyniło się do ujednolicenia i zobiektywizowania wyraźnie zróżnicowanych płaszczyzn światopoglądów teoretyczno-praktycznych językoznawców rosyjskich i polskich. Trzeba podkreślić, iż odmienności metod stosowanych przez leksykografów rosyjskich są zasadnicze i komplikują niezmiernie analizę zbiorów homonimiki zawartej w systemie języka rosyjskiego. Kontrowersje wywołuje odróżnianie leksemów homonimicznych od polisemicznych, a zatem rozstrzygnięcia, kiedy mamy do czynienia z różnymi znaczeniami tej samej jednostki leksykalnej, a kiedy z różnymi jednostkami o tej samej reprezentacji graficzno-fonetycznej. Kryterium wyróżniania homonimów stały się własności systemowe (gramatyczne) jednostek, co jest konsekwencją uznania znaku językowego za nierozerwalną całość znaczenia i formy.

Słownik zawiera możliwie wszechstronny opis relacji semantyczno-leksykalnych rosyjskich leksemów homonimicznych oraz ich właściwości akcentologicznych, ortoepicznych, gramatycznych, stylistycznych i składniowych. Uwagę odbiorcy zwracam także na etymologię słów - ich związkom semantycznym z jednostkami leksykalnymi innych języków, dzięki czemu możliwe jest ujawnienie genezy jednego z procesów stymulujących wzrost liczebności homonimów w systemie języka rosyjskiego. W obszarze semantyki słownik odzwierciedla możliwie wiernie w języku polskim pełnię bogactwa struktur znaczeniowych rosyjskich leksemów homonimicznych; środkiem pomocniczym są użycia (konteksty) poszczególnych homonimów w charakterze tradycyjnych strukturalnych połączeń frazeologicznych    (wyrażeń,    zwrotów,    fraz), a    także frazemów,    tj. terminów

wielowyrazowych, idiomów, przysłów, tzw. skrzydlatych słów, powiedzonek, wtrąceń metatekstowych, a niekiedy nawet zdań ilustrujących zastosowanie danego leksemu itd.

W prezentowanym opracowaniu zawałrałm wybór takich jednostek leksykalnych, jak:

1)    leksemowe    homonimy    całkowite    (zbieżność    wszystkich form    gramatycznych

leksemu), np. I arĆHT ‘przedstawiciel, agent’, II polit. ‘szpieg, agent’, III fiz. chem., med. ‘czynnik, agent’,

2)    leksemowe    homonimy    częściowe    (zbieżność    niektórych form    fleksyjnych; za

homonimy uznaje się wszystkie leksemy mające różnice w paradygmacie odmiany), np. I >KaTb, >KMy, >KMeuib ndk 1. ‘cisnąć, ściskać’, 2. ‘nacisnąć’, 3. z w. ndk (o ubraniu, obuwiu) ‘cisnąć, uciskać, uwierać, gnieść’..., II acaTb, >KHy, acHernb ndk ‘żąć’,

17